بهار عجم

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَهار عَجم، لغت نامه فارسی از جمله تألیفات مشهور هندی قرن دوازدهم، همراه با شواهد ادبی است.
این اثر تألیف لاله تیک چند (پیک چَند یا لالاتیک ) متخلص به بهار، و مشتمل بر حدود ده هزار واژه است مؤلّف، که خود شاعر بوده، از جوانی به تحقیق در لغات فارسی و اصطلاحات و امثال آثار معاصران و گذشتگان پرداخته و در بیست سال آن ها را از کتاب های مشهور و دیوان های شاعران جمع آوری کرده و سرانجام در پنجاه و سه سالگی به تألیف بهار عجم پرداخته است. سال تألیف آن را به حساب جُمّل «یادگار فقیر حقیر بهار» برابر با ۱۱۵۲ ذکر می کند.
← چگونگی ترتیب لغات در بهار عجم
(۱) لاله تیک چند بهار، بهارعجم، چاپ مولوی هادی علی، لکهنو ۱۳۳۴/ ۱۹۱۶.
(۲) محمدعلی داعی الاسلام، فرهنگ نظام، تهران ۱۳۶۲ـ ۱۳۶۴ ش.
(۳) محمد دبیرسیاقی، فرهنگ های فارسی و فرهنگ گونه ها، تهران ۱۳۶۸ ش.

دانشنامه آزاد فارسی

بَهار عَجَم
فرهنگ فارسی به فارسی، از لاله تیک رای چندبهار. این فرهنگ در لغات و مصطلحات آثار سخنوران پیشین و معاصر، به ترتیب حروف تهجی، است که مؤلف آن را در ۱۱۵۲ق به پایان رسانده است. در پایان آن فهرست شعرا و مآخذ، که شمار آن ها به صد منبع می رسد، آمده است. بهار عجم برای لغت نگاران متأخر بزرگ ترین و مهم ترین منبع اطلاعات است. این اثر تا پیش از درگذشت مؤلّف هفت بار به چاپ رسید (از جمله در ۱۷۵۲، ۱۷۸۲). انتخابی که اندرمن در ۱۱۸۰ق از این کتاب تدوین کرد در حاشیۀ مصطلحات وارسته در ۱۳۱۶ق در کانپور با نام خلاصۀ بهار عجم چاپ سنگی شد. بهار عجم در دهلی با نام مصطلحات بهار عجم (۱۸۵۲) و در تهران (سه جلد، ۱۳۸۰ش) به چاپ رسیده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس