بهادرشاه اول

[ویکی فقه] بهادرشاه اول، قطب الدین محمد معظم (۱۰۵۳-۲۱ محرم ۱۱۲۴ق/۱۶۴۳-۱۸ فوریۀ ۱۷۱۲)، هفتمین پادشاه بابری هند، مشهور به شاه عالم بوده است.
وی دومین پسر اورنگ زیب بود، در برهانپور زاده شد و از نوجوانی به آموختن علوم مختلف پرداخت و ((قرآن)) را از برکرد چنان که از برخی مآخذ برمی آید او از ۱۴سالگی وارد امور حکومتی گردید و به صوبه داری دکن منصوب شد؛ از ۱۰۷۵ق/۱۶۶۴م گرفتار مناقشات دکن گردید و در نبردهایی با مهراته، حکومت های محلی بیجاپور و قطب شاهیان شرکت کرد. بهادرشاه پس از آن نیز دوبار در ۱۰۷۵و۱۰۸۸ق به صوبه داری دکن انتخاب شد. وی در ۱۰۸۵ق به دستور پدر مأمور کابل شد و لقب شاه عالم گرفت؛ در ۱۰۹۶ق شهر حیدرآباد را تصرف کرد، اما پس از مدت کوتاهی پدرش به او بدگمان شد و از حکومت برکنارش کرد و به زندانش افکند (۱۰۹۷ق).شاه عالم حدود ۷سال در زندان ماند تا در ۱۱۰۶ق/۱۶۹۵م به دستور اورنگ زیب آزاد شد و در همان سال به حکومت اکبرآباد (آگرا) منصوب گردید و لاهور، ملتان، اوچ و سپس کابل نیز در قلمرو او قرارگرفت
آمادگی برای حکومت
شاه عالم در سال های آخر حکومت پدرش اورنگ زیب، خود را نسبت به تاج و تخت بی علاقه نشان می داد، اما مخفیانه آمادۀ تصاحب آن می شد. پس از مرگ اورنگ زیب (ذیقعده ۱۱۱۸)، میان فرزندانش نزاع شد. مدت کوتاهی اعظم شاه و سپس کام بخش در دکن رشتۀ کارها را در دست گرفتند، ولی شاه عالم در محرم ۱۱۱۹ در منطقه ای در شمال لاهور خود را فرمانروا خواند و لقب بهادرشاه برخود نهاد. وی سپس به برادرش اعظم شاه پیشنهاد کرد که مطابق وصیت پدر، قلمرو بزرگ گورکانیان را میان خود تقسیم کنند، ولی وی نپذیرفت و کار به نزاع کشید. اندکی بعد در نبرد جاجو، اعظم شاه و پسرش شکست داد و بکشت و در همان سال برادر دیگر خود کام بخش را نیز در حدود حیدرآباد منهزم کرد که پس از چندی بر اثر زخم هایی که برداشته بود، درگذشت.
جنگ ها
بهادرشاه در حکومت کوتاه مدتش درگیر جنگ با راجپوت ها و سیک ها بود. در ۱۱۲۰ق/۱۷۰۸م به جنگ راجپوت های شورشی رفت. هنگام نبرد خبر رسید که سیک ها سرهند را تصرف کرده اند. پس به سرهند رفت و آنان را شکست داد، ولی چند جنگ دیگر در میانه درگرفت که هیچ یک به پیروزی قطعی بهادرشاه نینجامید.
مذهب
...