بهادر یارجنگ

[ویکی فقه] بهادر یارجنگ، سخنور، مبلغ مذهبی و مبارز مسلمان هندی سده سیزدهم و چهاردهم است.
بهادر یارجنگ، سخنور، مبلغ مذهبی و مبارز مسلمان هندی سده سیزدهم و چهاردهم.
نام وی محمد بهادرخان بود.
میرعثمان علی خان (۱۲۶۵ـ۱۳۴۶ ش/ ۱۸۸۶ـ۱۹۶۷) آخرین حکمران حکومت آصفیه حیدرآباد وی را بهادر یارجنگ و عامه مردم او را قائد ملت خطاب می کردند. او در ۲۷ ذیقعده ۱۳۲۲/ سوم فوریه ۱۹۰۵ در شهر حیدرآباد متولد شد.از خانواده ای متمول و ملک دار وجدّش از قبیله سدوزایی پشتوها بود که در زمان حمله احمدشاه دُرّانی به هند آمد و ابتدا در دارالحکومه جی پور و سپس در اواسط قرن چهاردهم/ اواسط قرن بیستم در حیدرآباد اقامت گزید.
بهادرخان به آموختن علوم اسلامی، تاریخ و سیره علاقه مند بود، و در کنار آن به یادگیری فنون اجدادیش، از جمله سپاهیگری، پرداخت.
او استعداد فراوانی در خطابه گویی داشت، به طوری که از مشهورترین سخنوران گردید. هدف اصلی زندگیش تبلیغ و ترویج اسلام بود.
تقریباً بیست هزار غیرمسلمان را به دین اسلام درآورد.
وی از پیروان علامه محمد اقبال بود و در تشریح و تفسیر افکار و اشعار اقبال کوشش می کرد.
برای سامان بخشیدن به اوضاع مسلمانان سازمانی سیاسی به نام «مجلس اتحادالمسلمین» (تأسیس محمود نوازخان در ۱۳۰۶ ش /۱۹۲۷) را در ۱۳۱۶ ش/ ۱۹۳۷ مجدداً فعال کرد.
فعالیت این سازمان بیش تر برای بالا بردن شعور ملّی و سیاسی مسلمانان بود.
بهادرخان برای برقراری پیوند میان مسلمانان حیدرآباد و بقیه مسلمانان هندوستان به سازمان سیاسی مسلمانان هند به نام «کل هند مسلم لیگ» (مسلم لیگ سراسری هند) پیوست و در ۱۳۲۰ ش /۱۹۴۱ شاخه ای از آن را در حیدرآباد تأسیس کرد، و خود رئیس یا سرپرست آن شد.
وی از پیشتازان جنبش مسلم لیگ و رفیق و یاور محمدعلی جناح بود و در جنبش تشکیل پاکستان فعالانه شرکت داشت.
او در ۴ تیر ۱۳۲۳/ ۲۵ ژوئن ۱۹۴۴ زمانی که این جنبش به اوج خود رسیده بود وفات یافت.
محمدعلی جناح وفات او را ضایعه ای جبران ناپذیر برای عامه مسلمانان بخصوص مردم مسلمان هند تعبیر کرد.
او علاوه بر تبحر در فن خطابه اشعاری نیز با تخلص «خلق» سروده است.
بخشهایی از سخنرانیها و نوشته های وی، پس از مرگش، به چاپ رسید.