به لیمو
/behlimu/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
دانشنامه عمومی
به لیمو ( نام علمی: Aloysia citrodora ) گونه ای از گیاهان گل دار از خانواده شاه پسندیان، بومی آمریکای جنوبی[ ۲] بوده و به طور طبیعی رویش آن در آرژانتین، شیلی و پرو گزارش شده است و از آن جا به سایر نقاط جهان از جمله ایران رفته است و در باغ ها کشت می شود. برگ های به لیمو در موقع لمس کردن، زبر هستند و اگر مالش داده شوند بویی مانند بوی لیمو از آن می آید.
به لیمو در قرن هفدهم، توسط دانشمند ایتالیایی Augustin Lippi به اروپا برده شد و این گیاه به افتخار او نام گذاری گردید. [ ۳]
این گیاه، درختچه ای و چندساله است و تا ارتفاع ۲ تا ۳ متر[ ۴] رشد می کند. [ ۵] دارای برگ های ساده سرنیزه ای به طول ۷ تا ۱۰ سانتی متر با قاعدهٔ گره ای و عموماً به صورت دسته های سه تایی در هر گره است. گل آذین انتهایی و به صورت خوشه های باریک، جام گل کوچک و به طور مشخص واجد دو لب، ارغوانی کم رنگ، میوهٔ هستکی و دارای ۲۱ عدد بذر است. [ نیازمند منبع]
به لیمو درختچه ای پایا است که در مناطق گرمسیر همیشه سبز است ولی در مناطق سرد در زمستان برگ های خود را از دست می دهد. [ ۶] بیضی شکل و نوک تیز بوده و ۳ تا ۴ برگ از یک نقطه ساقه منشعب می شود. رنگ داخل جام آن آبی مایل به بنفش و خارج آن سفید است و به صورت سنبله های متعدد در قسمت انتهای ساقه ظاهر می شود. [ نیازمند منبع]
از برگ های لیمو برای افزودن طعم لیمو به غذاهای دریایی و مرغ، سس سالاد، مربا، پودینگ، ماست یونانی و نوشیدنی ها استفاده می شود. [ ۷] از به لیمو برای تهیهٔ دم نوش های گیاهی و به عنوان طعم دهندهٔ لیکور استفاده می شود. [ ۸] از این گیاه در طب سنتی استفاده می شود. [ ۹] در گذشته، از اسانس برگ های این گیاه در صنعت عطرسازی استفاده می شد، اما دارای ویژگی حساسیت زایی پوست و سمیت نوری است. [ ۱۰] در کشورهای اتحادیه اروپا، استفاده از اسانس نوع سرخابی به لیمو ( Lippia citriodora Kunth ) و مشتقات آن، در تهیهٔ عطر، ممنوع است. [ ۱۱]
در بیماران دچار نارسایی کلیوی و همچنین در دوران آبستنی و شیردهی باید از مصرف زیاد به لیمو اجتناب کرد. استفاده موضعی به لیمو ممکن است باعث حساسیت پوستی شود. برگ و اسانس به لیمو را باید دور از نور، در جای خنک و سربسته نگهداری کرد. از فراورده های موجود در بازار آن می توان به چای ورون اشاره کرد. [ ۱۲]
به لیمو در قرن هفدهم، توسط دانشمند ایتالیایی Augustin Lippi به اروپا برده شد و این گیاه به افتخار او نام گذاری گردید. [ ۳]
این گیاه، درختچه ای و چندساله است و تا ارتفاع ۲ تا ۳ متر[ ۴] رشد می کند. [ ۵] دارای برگ های ساده سرنیزه ای به طول ۷ تا ۱۰ سانتی متر با قاعدهٔ گره ای و عموماً به صورت دسته های سه تایی در هر گره است. گل آذین انتهایی و به صورت خوشه های باریک، جام گل کوچک و به طور مشخص واجد دو لب، ارغوانی کم رنگ، میوهٔ هستکی و دارای ۲۱ عدد بذر است. [ نیازمند منبع]
به لیمو درختچه ای پایا است که در مناطق گرمسیر همیشه سبز است ولی در مناطق سرد در زمستان برگ های خود را از دست می دهد. [ ۶] بیضی شکل و نوک تیز بوده و ۳ تا ۴ برگ از یک نقطه ساقه منشعب می شود. رنگ داخل جام آن آبی مایل به بنفش و خارج آن سفید است و به صورت سنبله های متعدد در قسمت انتهای ساقه ظاهر می شود. [ نیازمند منبع]
از برگ های لیمو برای افزودن طعم لیمو به غذاهای دریایی و مرغ، سس سالاد، مربا، پودینگ، ماست یونانی و نوشیدنی ها استفاده می شود. [ ۷] از به لیمو برای تهیهٔ دم نوش های گیاهی و به عنوان طعم دهندهٔ لیکور استفاده می شود. [ ۸] از این گیاه در طب سنتی استفاده می شود. [ ۹] در گذشته، از اسانس برگ های این گیاه در صنعت عطرسازی استفاده می شد، اما دارای ویژگی حساسیت زایی پوست و سمیت نوری است. [ ۱۰] در کشورهای اتحادیه اروپا، استفاده از اسانس نوع سرخابی به لیمو ( Lippia citriodora Kunth ) و مشتقات آن، در تهیهٔ عطر، ممنوع است. [ ۱۱]
در بیماران دچار نارسایی کلیوی و همچنین در دوران آبستنی و شیردهی باید از مصرف زیاد به لیمو اجتناب کرد. استفاده موضعی به لیمو ممکن است باعث حساسیت پوستی شود. برگ و اسانس به لیمو را باید دور از نور، در جای خنک و سربسته نگهداری کرد. از فراورده های موجود در بازار آن می توان به چای ورون اشاره کرد. [ ۱۲]
wiki: به لیمو
به لیمو (سرده). به لیمو ( نام علمی: Lippia ) نام یک سرده از تیره شاه پسندیان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: به لیمو (سرده)