[ویکی فقه] بنی جحش از نخستین گروندگان به اسلام و مهاجران به مدینه بودند.
بنی جحش فرزندان جحش بن رئاب بن یعمر، از قبیله بنی اسد بن خزیمه و از هم پیمانان بنی عبدشمس بن عبدمناف هستند. جحش از اصحاب پیامبر به شمار می رفت و همسرش امیمه، دختر عبدالمطلب و عمه رسول خدا بود. جحش فرزندانی داشت: ابومحمد عبدالله از پیکار کنندگان نبرد بدر و شهدای احد بود که همراه دایی اش حمزه در یک قبر به خاک سپرده شد. او که در سریه نخله در هفدهمین ماه هجرت امیر سریه بود، غنایمی به دست آورد که نخستین غنیمتی بود که برای پیامبر آوردند. وی یک پنجم غنایمش را برای پیامبر کنار نهاد. بر پایه برخی از گزارش ها، عبدالله در این سریه نخستین کسی بود که لقب امیرالمؤمنین یافت. البته گزارش هایی عمر را نخستین کسی می دانند که به این لقب خوانده شد. نیز در احادیثی این که کسی پیش از امام علی علیه السلام به این لقب نامیده شده باشد، نفی شده است. از دیگر فرزندان او عبارتند از: ابواحمد عبد، شاعر نابینا؛ ابوجحش عبیدالله از مهاجران به حبشه که در آن جا مسیحی شد و همان جا درگذشت؛ زینب بنت جحش از همسران شایسته پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم ؛ خواهران وی؛ حمنه همسر مصعب بن عمیر ؛ و ام حبیب. آورده اند که همسر عبدالرحمن عوف در شمار این خانواده بود. این هر سه برادر از نخستین کسانی بودند که پیش از ورود پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به خانه ارقم بن ابی ارقم در مکه مسلمان شدند. برخی نام آن ها را در زمره مهاجران به حبشه یاد کرده اند. بلاذری بر این باور است که ابواحمد هرگز به حبشه مهاجرت نکرده است. در میان بنی جحش، عبدالله و ابواحمد عبد از نخستین کسانی هستند که به مدینه مهاجرت کردند و در خانه مبشر بن عبدالمنذر در قبا ساکن شدند.
بنی جحش پس از هجرت به مدینه
پس از مهاجرت بنی جحش به مدینه ، ابوسفیان بن حرب، پدر همسران عبد و عبیدالله خانه های آن ها را تصرف کرد و به عمرو بن علقمه عامری فروخت. هنگامی که خبر به گوش او رسید و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم را از آن آگاه ساخت، رسول خدا او را به خانه ای در بهشت بشارت داد. آن گاه که مکه به دست مسلمانان فتح شد، ابواحمد برای بازپس گیری خانه هایشان نزد پیامبر آمد؛ ولی دریافت که پیامبر دوست ندارد آن گاه که کسی از چیزی در راه خدا چشم پوشی کرده، دیگر بار بدان بازگردد. مهاجران دیگر نیز پس از فتح مکه از بازپس گیری خانه هایشان که پیش از هجرت ترک کرده بودند، خودداری ورزیدند. بنی جحش همگی از مکه به مدینه مهاجرت کردند. گزارش شده که روزی عتبة بن ربیعه همراه با عباس بن عبدالمطلب و ابوجهل از محله بنی جحش عبور کرد و با خواندن یک بیت شعر، ناخرسندی خود را از خالی بودن خانه های آن ها بیان داشت. ابوجهل وی را نکوهش کرد و با اشاره به عباس بن عبدالمطلب، مسبب اصلی تفرقه میان آن ها را برادرزاده پیامبر دانست. بنی جحش خانه ای در شمال مسجدالحرام داشتند.
بنی جحش فرزندان جحش بن رئاب بن یعمر، از قبیله بنی اسد بن خزیمه و از هم پیمانان بنی عبدشمس بن عبدمناف هستند. جحش از اصحاب پیامبر به شمار می رفت و همسرش امیمه، دختر عبدالمطلب و عمه رسول خدا بود. جحش فرزندانی داشت: ابومحمد عبدالله از پیکار کنندگان نبرد بدر و شهدای احد بود که همراه دایی اش حمزه در یک قبر به خاک سپرده شد. او که در سریه نخله در هفدهمین ماه هجرت امیر سریه بود، غنایمی به دست آورد که نخستین غنیمتی بود که برای پیامبر آوردند. وی یک پنجم غنایمش را برای پیامبر کنار نهاد. بر پایه برخی از گزارش ها، عبدالله در این سریه نخستین کسی بود که لقب امیرالمؤمنین یافت. البته گزارش هایی عمر را نخستین کسی می دانند که به این لقب خوانده شد. نیز در احادیثی این که کسی پیش از امام علی علیه السلام به این لقب نامیده شده باشد، نفی شده است. از دیگر فرزندان او عبارتند از: ابواحمد عبد، شاعر نابینا؛ ابوجحش عبیدالله از مهاجران به حبشه که در آن جا مسیحی شد و همان جا درگذشت؛ زینب بنت جحش از همسران شایسته پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم ؛ خواهران وی؛ حمنه همسر مصعب بن عمیر ؛ و ام حبیب. آورده اند که همسر عبدالرحمن عوف در شمار این خانواده بود. این هر سه برادر از نخستین کسانی بودند که پیش از ورود پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به خانه ارقم بن ابی ارقم در مکه مسلمان شدند. برخی نام آن ها را در زمره مهاجران به حبشه یاد کرده اند. بلاذری بر این باور است که ابواحمد هرگز به حبشه مهاجرت نکرده است. در میان بنی جحش، عبدالله و ابواحمد عبد از نخستین کسانی هستند که به مدینه مهاجرت کردند و در خانه مبشر بن عبدالمنذر در قبا ساکن شدند.
بنی جحش پس از هجرت به مدینه
پس از مهاجرت بنی جحش به مدینه ، ابوسفیان بن حرب، پدر همسران عبد و عبیدالله خانه های آن ها را تصرف کرد و به عمرو بن علقمه عامری فروخت. هنگامی که خبر به گوش او رسید و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم را از آن آگاه ساخت، رسول خدا او را به خانه ای در بهشت بشارت داد. آن گاه که مکه به دست مسلمانان فتح شد، ابواحمد برای بازپس گیری خانه هایشان نزد پیامبر آمد؛ ولی دریافت که پیامبر دوست ندارد آن گاه که کسی از چیزی در راه خدا چشم پوشی کرده، دیگر بار بدان بازگردد. مهاجران دیگر نیز پس از فتح مکه از بازپس گیری خانه هایشان که پیش از هجرت ترک کرده بودند، خودداری ورزیدند. بنی جحش همگی از مکه به مدینه مهاجرت کردند. گزارش شده که روزی عتبة بن ربیعه همراه با عباس بن عبدالمطلب و ابوجهل از محله بنی جحش عبور کرد و با خواندن یک بیت شعر، ناخرسندی خود را از خالی بودن خانه های آن ها بیان داشت. ابوجهل وی را نکوهش کرد و با اشاره به عباس بن عبدالمطلب، مسبب اصلی تفرقه میان آن ها را برادرزاده پیامبر دانست. بنی جحش خانه ای در شمال مسجدالحرام داشتند.
wikifeqh: بنی جحش
[ویکی حج] بنی جحش از نخستین گروندگان به اسلام و مهاجران به مدینه بودند.
آنان از قبیله بنی اسد بوده و با قبیله بنی عبدشمس هم پیمان بودند. مادر آن ها عمه پیامبر(ص) است.
عبدالله یکی از فرزندان جحش در نبرد بدر شرکت کرده و در در احد به شهادت رسید و نیز امیر سریه نخله بود. زینب بنت جحش دیگر فرزند او همسر پیامبر(ص) بود. پس از هجرت بنی جحش خانه های آنان توسط ابوسفیان بن حرب تصرف شد.
آنان از قبیله بنی اسد بوده و با قبیله بنی عبدشمس هم پیمان بودند. مادر آن ها عمه پیامبر(ص) است.
عبدالله یکی از فرزندان جحش در نبرد بدر شرکت کرده و در در احد به شهادت رسید و نیز امیر سریه نخله بود. زینب بنت جحش دیگر فرزند او همسر پیامبر(ص) بود. پس از هجرت بنی جحش خانه های آنان توسط ابوسفیان بن حرب تصرف شد.
wikihaj: بنی_جحش