بنی اسد در عصر جاهلی

[ویکی فقه] محل استقرار بنی اسد بسیار گسترده بود، از این رو با توجه به پراکندگی بطون آنان به راحتی نمی توان از موقعیت مناطق زیست ایشان سخن گفت.
برخی گفته اند: بنی اسد از نزدیکی «حیره» در نزدیک کوفه تا سرزمین «تهامه» در سواحل دریای سرخ پراکنده بودند ؛ اما عمده تمرکز آنان «قسمت اعلای نجد» در جنوب صحرای (بادیه) شام ، حد فاصل قبیله تمیم و طیّ در جنوب و کلب در شمال واقع شده بود، بر این اساس آنان در جهت شمال شرقی مدینه استقرار داشتند. برخی از ایشان نیز گویا در پی اختلاف میان تیره های خود یا قبایل مجاورشان به ناچار از نجد به «یمن» مهاجرت کردند.
سکونت گاههای معروف بنی اسد
از سکونت گاههای معروف آنان اجبال، بُزاخه، ثعلبیه و ذات الحناظل و کوههای محیاة ، العبد، فرقین، قنان، قصاص، تین، رقد و حسیس و از آبهای متعلق به آنان می توان به بَعوضه (آبی در نجد)؛ جُرثُم، خسّوه، ذنبه و الزوراء اشاره کرد.