بنده نواز گیسو دراز

سید محمد بن یوسف الحسینی ( ۷ اوت ۱۳۲۱–۱۰ نوامبر ۱۴۲۲ ) که معمولاً به نام خواجه بنده نواز گیسو دراز شناخته می شود، یک عالم حنفی ماتریدی و درویش صوفی اهل هند از طریقت چشتی بود.
گیسو دراز شاگرد و سپس جانشین صوفی نصیرالدین چراغ دهلوی بود. هنگامی که در حدود سال ۱۴۰۰ به دلیل حمله تیمور به دهلی به دولت آباد نقل مکان کرد، مکتب چشتی را به جنوب هند برد. [ ۲] سرانجام به دعوت سلطان بهمنی تاج الدین فیروزشاه در گلبرگه ساکن شد. [ ۳]
خواجه بنده نواز در ۲۶ آذر ۱۳۹۸ دهلی را ترک کرد، زیرا شهر در محاصره تیمور بود و سقوط آن قریب الوقوع بود.
بنده نواز ۱۹۵ کتاب به زبانهای عربی، فارسی و اردو نوشت. [ ۳] او همچنین کتابی دربارهٔ پیامبر اسلام با عنوان معراج العاشقین برای آموزش عوام به زبان دکنی، شاخه ای از زبان اردو در جنوب هند، تألیف کرد. او اولین صوفی بود که از این زبان عامیانه استفاده کرد که این عمل توسط بسیاری دیگر از دراویش صوفی جنوب هند در قرون بعدی پیروی گردید. [ ۴] او رساله های فراوانی دربارهٔ آثار ابن عربی و سهروردی نوشت که آثار این علما را در دسترس دانشمندان هندی پس از خود قرار داد و نقش عمده ای در تأثیرگذاری بر اندیشه های عرفانی بعد از خود داشت. [ ۵] کتاب های دیگری که تألیف کرده عبارتند از: قصیده آمالی و ادب المریدین.
هر ساله، سالگرد درگذشت وی در روزهای ۱۵، ۱۶ و ۱۷ ذی القعده در مقبره بند نواز در گلبرگه برگزار می شود. صدها هزار نفر از مذاهب مختلف گرد هم می آیند تا یاد این شخصیت مذهبی را پاس دارند. [ ۳]
فیلم هایی در جامعه مسلمانان هندی حول محور این قدیس و درگاه او ساخته شده است. من جمله: Sultan E Deccan: Banda Nowaz ( 1982 ) اثر مالک انور، Banda Nowaz ( 1988 ) اثر ساینی.