بناک

[ویکی فقه] بَنّاک، نیز «بَنْلاک»، به مالیاتی « عرفی » در قرن نهم، گفته می شود.
این مالیات را در زمان عثمانیان دهقانان متأهّل (« مُزَوَّجْ رعایا ») که زمینی کمتر از نیم « چِفْتْ » داشتند یا اصلاً دارای زمینی نبودند، می پرداختند. نوع اول را « اَکینْلوبنّاک » یا فقط «بناک» و نوع دوم را « جَبا بنّاک » یا « جَبا » می خواندند. احتمالاً واژه «بناک» از فعل عربی « بَنَکَ » مشتق شده باشد.

بناک رسمی
« بناکْ رسمی » در واقع، بخشی از نظام « چِفْت رسمی » بود و آن را می توان در اصل شامل دو یا سه فقره از خدمات هفتگانه (« قُلُّق، خِدْمت » دانست که « چفت رسمی » مشتمل بر آن است.

پرداخت کنندگان بناک رسمی
اساساً «بناک رسمی» را تیمارداران مستقیماً از رعایای مسلمانی دریافت می کردند که نام شان در « دفتر » به عنوان « رَعیّت » ایشان ثبت شده بود. اصطلاح «بناک» در «دفتر»ها به رعایایی اطلاق می شد که «بناکْ رسمی» می پرداختند.
به مجرد این که فردی ازدواج می کرد، موظف به پرداخت این مالیات می شد. اگر بعدها زنش را طلاق می داد، فقط مالیات مردان مجرّد (« مُجرّد رسمی ») را می پرداخت. رعایای چادرنشین نیز که حیوانات اهلی نداشتند، در صورت ازدواج مالیات «بناک» را می پرداختند.

نام دیگر بناک رسمی
...