بلوغ شرعی

[ویکی فقه] بُلوغ ، اصطلاحی در فقه و حقوق ، به معنای رسیدن انسان به مرحله ای از رشد که ملزم به رعایت قوانین شرعی یا عرفی باشد. بلوغ یکی از شرایط عمومی الزام به تکالیف ، و برخورداری از برخی حقوق است که «اهلیت » خوانده می شوند.
این موضوع با تعابیر مختلف در قرآن کریم مورد اشاره قرار گرفته و با مترتب شدن آثاری بر آن ، در سنت نبوی بسط یافته است . در عهد صحابه و تابعین ، گسترش بحث از اشتراط بلوغ را می توان در پیرامون پاره ای احکام فقهی مربوط به نفوذ بیع ، طلاق و وصیت ، پذیرش اقرار و شهادت و حتی برخی احکام جزایی همچون اقامه حد پی گیری کرد.
تعریف بلوغ
بلوغ عبارت است از پایان دوران کودکی فرد و رسیدن وی به سنّی که اهلیت توجّه تکلیف، پیدا کرده و ملزم به رعایت قوانین شرعی می گردد.
کاربرد فقهی
از این عنوان در باب حجر، از جهات مختلف و در بسیاری از ابواب دیگر، به عنوان شرط تکلیف، منصب یا برخی احکام وضعی، به نحو خاص سخن رفته است.
نشانه های بلوغ
...