بلبلستان

لغت نامه دهخدا

بلبلستان.[ ب ُ ب ُ ل ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن بلبل فراوان باشد. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) :
بهر گوشه ای چشمه و گلستان
زمین سنبل و شاخ بلبلسِتان.
فردوسی.
طلسم دلربایی کرده حسن اجزای خوبی را
ز یک گل در قفس زان داده جائی بلبلستان را.
درویش واله هروی ( از آنندراج ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بلبلستان (کتاب). بُلْبُلِسْتان ، کتابی نوشته محمد فوزی موستاری در سال ۱۱۵۲ق / ۱۷۳۹م است.
از نویسنده این کتاب ، اطلاعات بسیار اندکی در دست است ؛ همین اندازه می دانیم که وی اهل موستار بوسنی و هرزگوین بوده ، و در ۱۱۶۰ق /۱۷۴۷م درگذشته است . از برخی سروده های او بر می آید که دارای گرایش های شیعی بوده است .
تنها اثر موستاری
از فوزی موستاری بجز بلبلستان ، اثر دیگری گزارش نشده است . او چنان که خود گفته ، این کتاب را به قصد خلق اثری همانند بوستان و گلستان سعدی ، بهارستان جامی ، نگارستان کمال پاشازاده و سنبلستان شیخ شجاع نگاشته است .
فصل های بلبلستان
بلبلستان دارای ۶ فصل و به تعبیر نویسنده دارای ۶ «خُلد» مجزا است . خلد اول با عنوان «کرامت »، مشتمل است بر ۱۴ داستان ، در کرامات بزرگان صوفیه مانند جنید بغدادی ، ذوالنون مصری و مولوی . خلد دوم با نام «حکمت » شامل داستان ها و سخنان حکمت آمیز منسوب به بزرگانی مانند لقمان ، امام محمد غزالی و شبلی خلد سوم با عنوان «اخلاص »، گزارش اخلاص انسان نسبت به خداوند است ، همراه با نقل قول هایی از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امام علی (علیه السلام) و نیز نقل داستان هایی از صوفیان بزرگ مانند شیبان راعی و سفیان ثوری خلد چهارم موسوم به «نکات » که مهم ترین فصل کتاب به شمار می آید. در این فصل از احوال و اشعار مولوی و ۱۱ تن از شاعران پارسی زبان مقیم منطقه بوسنی مانند درویش پاشا، خسروپاشا، فتوحی ، آذری و رشدی سخن به میان آمده است و خود سندی گویا و استوار از نفوذ و حضور زبان و ادب فارسی در حوزه بالکان به شمار می رود. خلد پنجم با نام «لطیفه » از دیگر فصول متمایز، و حاوی ۶ داستان مطایبه آمیز است . خلد ششم با عنوان «سخاوت »، شامل قصه ای است نسبتاً بلند درباره فضل برمکی و سخاوت های او.
اسلوب نگارش
...

پیشنهاد کاربران

بپرس