بلادشاپور نام بافت قدیمی شهر دهدشت در جنوب غربی ایران است. کاروانسرای این شهر در سال ۱۴۰۰ ( ه ش ) نماینده ی کاروانسرا های تاریخی ایران در سازمان جهانی یونسکو شده است. دهدشت مرکز شهرستان کهگیلویه است و در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است. بلادشاپور در ناحیه گرمسیری غرب استان کهگیلویه و بویراحمد در حاشیه شهر دهدشت واقع است.
بلادشاپور به عنوان یکی از مراکز سکونت در دوره صفوی و بازرگانی با بندرهای جنوبی، نقش مهمی در اقتصاد و بازرگانی زمان خود داشته است.
بافت قدیمی بلاد شاپور با ۴۵ هکتار وسعت یکی از بزرگترین بافت های تاریخی ایران به شمار می آمد اما این بافت به دلایل توسعه شهرنشینی تخریب شد و هم اینک ۳۷ هکتار از این شهر قدیمی باقی مانده است.
در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریه الدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است.
با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی این شهر و اینکه کوتاه ترین راه میان بنادر جنوبی و اصفهان مرکز حکومت صفویان بود از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
وجود راه های سنگفرش شده و پل های متعدد و مرکزیت تجاری آن حکایت از این دارد که شاخه های فرعی جاده ابریشم از این شهر عبور می کرد.
وجود ارگ قدیمی، دو هزار خانه، مسجدها، گرمابه ها، کاروانسرا، زیارتگاه ها و برج و باروی گرداگرد شهر مجموعه بناهای باقی مانده از این بافت تاریخی است که بخشی از آن بازسازی شده است. سنگ لاشه، گچ، ساروج، خاک، نی و تنبوشه سفالی عمده ترین مصالح ساختمانی به کار رفته در بافت قدیم شهر دهدشت هستند.
بافت تاریخی دهدشت به شماره ۳ /۱۶۸۹ در سال ۱۳۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت تاریخی رسیده است.
در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت کاروانسرایی به جا مانده از روزگار صفوی وجود دارد، این بنا دارای ۳۷ حجره و ۳۰ ایوان در جلوی حجره ها بوده که دور تا دور حیاط بنا شده اند. چهار ایوان بزرگ در چهار گوشه آن به شکل متقارن وجود دارد که هر ایوان به سه یا چهار حجره راه دارد و این کاروانسرا محل بیتوته بازرگانان آن روزگار بوده است.
کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت و در کنار مجموعه حمام کاروانسرا، امامزاده ابراهیم و امامزاده جابر واقع شده است. بنای فوق از جمله آثار شهر دوره اسلامی صفوی است که با دو ورودی در شمال و جنوب ساخته شده است. این بنا شامل حیاط و حجره های چهار طرف آن است. تعداد این حجره ها ۳۸ عدد و بعضی از آنها به همدیگر راه دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبلادشاپور به عنوان یکی از مراکز سکونت در دوره صفوی و بازرگانی با بندرهای جنوبی، نقش مهمی در اقتصاد و بازرگانی زمان خود داشته است.
بافت قدیمی بلاد شاپور با ۴۵ هکتار وسعت یکی از بزرگترین بافت های تاریخی ایران به شمار می آمد اما این بافت به دلایل توسعه شهرنشینی تخریب شد و هم اینک ۳۷ هکتار از این شهر قدیمی باقی مانده است.
در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریه الدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است.
با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی این شهر و اینکه کوتاه ترین راه میان بنادر جنوبی و اصفهان مرکز حکومت صفویان بود از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
وجود راه های سنگفرش شده و پل های متعدد و مرکزیت تجاری آن حکایت از این دارد که شاخه های فرعی جاده ابریشم از این شهر عبور می کرد.
وجود ارگ قدیمی، دو هزار خانه، مسجدها، گرمابه ها، کاروانسرا، زیارتگاه ها و برج و باروی گرداگرد شهر مجموعه بناهای باقی مانده از این بافت تاریخی است که بخشی از آن بازسازی شده است. سنگ لاشه، گچ، ساروج، خاک، نی و تنبوشه سفالی عمده ترین مصالح ساختمانی به کار رفته در بافت قدیم شهر دهدشت هستند.
بافت تاریخی دهدشت به شماره ۳ /۱۶۸۹ در سال ۱۳۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت تاریخی رسیده است.
در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت کاروانسرایی به جا مانده از روزگار صفوی وجود دارد، این بنا دارای ۳۷ حجره و ۳۰ ایوان در جلوی حجره ها بوده که دور تا دور حیاط بنا شده اند. چهار ایوان بزرگ در چهار گوشه آن به شکل متقارن وجود دارد که هر ایوان به سه یا چهار حجره راه دارد و این کاروانسرا محل بیتوته بازرگانان آن روزگار بوده است.
کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت و در کنار مجموعه حمام کاروانسرا، امامزاده ابراهیم و امامزاده جابر واقع شده است. بنای فوق از جمله آثار شهر دوره اسلامی صفوی است که با دو ورودی در شمال و جنوب ساخته شده است. این بنا شامل حیاط و حجره های چهار طرف آن است. تعداد این حجره ها ۳۸ عدد و بعضی از آنها به همدیگر راه دارند.
wiki: بلادشاپور