بشارت به دروغگویان

[ویکی فقه] بشارت به دروغگویان (قرآن). خداوند در قرآن کریم به چند گروه بشارت به عذاب داده است که یکی از آنها دروغگویان هستند.
بشارت دروغگویان گناه پیشه و مستکبر در برابر آیات خداوند، به عذاب دردناک:ویل لّکلّ أفّاک أثیم • یسمع ءایت اللّه تتلی علیه ثمّ یصرّ مستکبرا کأن لّم یسمعها فبشّره بعذاب ألیم. وای بر هر دروغگوی گنهکار! که پیوسته آیات الهی را می شنود که بر او تلاوت می شود اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد گویی اصلا آن را نشنیده است، چنین کسی را به عذاب دردناک بشارت ده!" افاک" صیغه مبالغه است، و به معنی کسی است که بسیار دروغ می گوید، و گاه به کسی که دروغ بزرگ می گوید هر چند زیاد هم نباشد گفته شده." اثیم" از ماده" اثم" به معنی مجرم و گنهکار است، و آن نیز معنی مبالغه را می دهد. از این آیه به خوبی روشن می شود که موضعگیری خصمانه در برابر آیات الهی کار کسانی است که سر تا پا آلوده گناه و کذب و دروغند، نه پاک نهادان راستگو. گر چه بعضی از مفسران شان نزولی برای این آیه و آیه بعد ذکر کرده و آن را اشاره به" ابو جهل" و یا" نظر بن حارث" می دانند که داستانها و افسانه هایی از عجم جمع آوری کرده بودند تا مردم را سرگرم سازند، و از آئین حق بازدارند، ولی پیداست که نه تنها مخصوص آنها نیست بلکه اختصاص به مشرکان عرب نیز ندارد، همه مجرمان دروغگوی مستکبر را در هر عصر و زمان شامل می شود همانها که آیات الهی و پیام پیامبران و سخنان پیشوایان بزرگ را نشنیده می گیرند، چرا که با شهوات و خواسته های انحرافی آنها هماهنگ نیست، و افکار شیطانی آنها را تایید نمی کند، و با عادات غلط و تقلیدهای کورکورانه آنها موافق نیست، آری همه اینها را نیز به عذاب دردناک بشارت ده.