بشار مرغزی

[ویکی فقه] بَشّارِ مَرْغَزی ، شاعر سده ۴ق /۱۰م بود.
از تاریخ ولادت ، درگذشت و چگونگی احوال وی اطلاعی در دست نیست . هدایت نام او را بشار ضبط کرده است ، ولی بهار برپایه دست نویسی به خط سرخوش ، نام وی را بشگر می داند و معتقد است که نام بشار تصحیف بشگر است و ایرانیان از نام بشار استفاده نمی کرده اند امکان دارد که این کلمه مخفف بشگرد، یا مرکب از «بش » و «گر» باشد. هدایت این شاعر را به اشتباه با بشار بن برد د ۱۶۷ق /۷۸۳م شاعر تازی گوی ایرانی یکی دانسته است .
اثر وی
از بشار مرغزی تنها یک قصیده ۳۱ بیتی با مطلع «رز را خدای از قبل شادی آفرید/شادی و خرمی رز آمد همه پدید» باقی مانده است . جاجرمی قدیم ترین کسی است که به نقل کامل این قصیده پرداخته است ، در حالی که دیگر تذکره نویسان به گونه ای ناقص آن را ضبط کرده اند. رشید یاسمی نیز این قصیده را از روی جُنگی کهن نقل کرده است . هر چند از بشار مرغزی جز این قصیده ، شعر دیگری نمانده است ، اما همین چکامه گواه بلاغت ، فصاحت و مهارت او در سرودن شعر فارسی است .
خمریه سرایی مرغزی
بشار مرغزی قصیده خود را به پیروی از قصیده خمریه رودکی سروده است و به همین سبب ، او را می توان از خمریه سرایان پس از رودکی و پیش از منوچهری به شمار آورد. شاید بتوان گفت سخن او در خمریات منوچهری مؤثر بوده است . منوچهری در قصیده ای که در مدح عنصری گفته ، به شاعر بزرگ مرو اشاره می کند که به نظر می رسد یکی از آنان بشار مرغزی باشد.

بَشّارِ مَرْغْزی (قرن ۴ق)
شاعر ایرانی. از خمریه سرایان پس از رودکی و پیش از منوچهری است. آنچه از سروده های او باقی مانده قصیده ای ۳۱بیتی است که از زیباترین خمریه ها در ادب کهن فارسی به شمار می رود. منوچهری که در اشعارش از بشار یاد می کند احتمالاً در خمریه سرایی از وی تأثیر گرفته است.