بسامد بسیاربالا

VHF یا فرکانس خیلی بالا ( به انگلیسی: Very High Frequency ) ، نماد اتحادیه بین المللی مخابرات، [ ۱] برای امواج الکترومغناطیسی با فرکانس رادیویی بین ۳۰ تا ۳۰۰ مگاهرتز می باشد، که دارای طول موج متناظری از ۱۰ متر تا ۱ متر هستند. به فرکانس های زیر VHF نماد HF و به فرکانس های بالای آن نماد UHF داده شده است.
کاربردهای معمول امواج رادیویی در باند VHF عبارتند از: پخش صوتی دیجیتال ( DAB ) و رادیو FM، پخش تلویزیونی، سیستم های رادیویی سیار زمینی دو طرفه ( اورژانس، تجاری، استفاده شخصی و نظامی ) ، ارتباطات داده ای برد بلند تا چند ده کیلومتر با مودم های رادیویی، رادیو آماتور و ارتباطات دریایی. سیستم های ارتباطی کنترل ترافیک هوایی و سیستم های ناوبری هوایی ( به عنوان مثال VOR & ILS ) در فواصل ۱۰۰ کیلومتری یا بیشتر با هواپیماهایی که در ارتفاع کروز هستند.
امواج رادیویی در باند VHF عمدتاً توسط مسیرهای خط - دید و زمین - گسیل انتشار می یابند. برخلاف باند HF، در فرکانس های پایین تنها مقدار کمی بازتاب از یونوسفر وجود دارد ( انتشار امواج آسمانی ) . [ ۲] آنها برخلاف موج های زمینی، کانتور زمین را دنبال نمی کنند و در نتیجه توسط تپه ها و کوه ها مسدود می شوند، هرچند آنها به طور ضعیفی توسط اتمسفر منعکس ( خم ) می شوند و می توانند مقدار کمی بیشتر از افق قابل دید و تا حدود ۱۶۰ کیلومتری سیر کنند. این امواج می توانند از دیوارهای ساختمان ها نفوذ کرده و در داخل خانه دریافت شوند، اگرچه در مناطق شهری بازتاب ساختمان ها باعث انتشار چند مسیری می شود که می تواند در دریافت تلویزیونی تداخل ایجاد کند. در این باندهای فرکانس نویز رادیویی اتمسفریک و تداخل ( RFI ) ناشی از تجهیزات الکتریکی نسبت به فرکانس های پایین تر، مشکل کمتری ایجاد می کند. باند VHF اولین باندی است که در آنتن های فرستنده کارآمد به اندازه کافی کوچک هستند که می توان آنها را روی وسایل نقلیه و دستگاه های قابل حمل نصب کرد. به همین دلیل از این باند برای سیستم های رادیویی قابل حمل زمینی دو طرفه مانند واکی - تاکی ها و ارتباطات رادیویی دو طرفه در هواپیماها ( Airband ) و کشتی ها ( رادیوی دریایی ) استفاده می شود. گاهی، در شرایط مناسب، امواج VHF به دلیل شکست توسط شیب های دما در جو، می توانند مسیرهای طولانی را با کانال زنی تروپوسفریک طی کنند.