بزغاله

/bozqAle/

لغت نامه دهخدا

بزغاله. [ ب ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ مصغر ) بچه بز. به تازیش جدی خوانند. ( از شرفنامه منیری ) ( از ناظم الاطباء ). بز خردسال. بز کوچک. بزبچه. بزک. ( فرهنگ فارسی معین ). جلم. رُبَح. رباح. هلع. عناق. جدی. ( منتهی الارب ). بزیچه. کره بز. ( یادداشت بخط دهخدا ) : بزغاله گان دیدند که هرچند شیر از پستان مادر میخوردند لاغرتر می شدند. ( قصص العلماء ص 171 ).
ماده گاو خجندی رواق
بضعیفی شده ست بزغاله.
سوزنی.
امیر اسماعیلی گیلکی که پادشاه طبس بود روزی از دروازه شهر بیرون آمد یکی را دید که بزغاله ای داشت و بشهر می برد. امیر گفت این بزغاله را از کجا خریده ای ؟ گفت ای امیر خانه داشتم به این بزغاله ای بفروختم. گفت سرائی به بزغاله ای دادی ؟ گفت ای امیر سال دیگر از دولت تو بمرغی بازخرم. ( از عقدالعلی ).
گر شب گذار داد به بزغاله روز را
تا هرچه داشت قاعده عذرا برافکند.
خاقانی.
ببزغاله گفتند بگریز گفتا
که قصاب در پی کجا میگریزم.
خاقانی.
دیده مهی بر خوان دی بزغاله پرزهروی
زآنجا برون آورده پی خون وی آنجا ریخته.
خاقانی.
چون ز کمان تیر شکر زخمه ریخت
زهر ز بزغاله خوانش گریخت.
نظامی.
من چرا بگذاشتم که بزغاله ای مرا بز گیرد. ( مرزبان نامه ).
در گرگ نگه مکن که بزغاله برد
یک روز نگه کن که پلنگش ببرد.
سعدی.
- امثال :
برادری بجا،بزغاله یکی هفتصد دینار.
- بزغاله زرین ؛کنایه از گوساله سامری :
چند بر بزغاله زرین شوی صورت پرست
چند بر بزغاله پرزهر باشی میهمان ؟
خاقانی.
- بزغاله ماده ؛ عناق. ( منتهی الارب ).
- بزغاله نر ؛ عطعط. جدی. ( منتهی الارب ).
- بزغاله نوزاد ؛ نحل. ( یادداشت بخط دهخدا ).
|| بچه گوسفند کوهی که آنرا بزیچه نیز گویند. ( شرفنامه منیری ). بز کوهی ، چه غال بمعنی شکاف غار که درکوه باشد و ها برای نسبت. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).قرمود. غفر. ( منتهی الارب ). ماده بز کوهی. ( یادداشت بخط دهخدا ). || بچه گاو. ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) خانه بزغاله ؛ برج قوس. ( زمخشری از یادداشت دهخدا ). || بزغاله فلک ؛ صورت جدی. ( یادداشت بخط دهخدا ) :
چشم بزغاله بر آن خوشه که خرمن کرده شب
داس کژدندان ز راه کهکشان انگیخته.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

بچه بز، بزبچه و بزیچه هم گفته شده
( اسم ) بچ. بز برخرد سال برکوچک بربچه بزک . یا بزغال. فلک . برج جدی .

فرهنگ معین

(بُ لِ ) (اِمر. ) بچة بز، بز خردسال .

فرهنگ عمید

۱. بچۀ بز، بزبچه، بزیچه.
۲. بز کوهی.

گویش مازنی

/bezghaale/ بزغاله

واژه نامه بختیاریکا

( بزغاله ( بزرگتر از یک سال ) ) بیگ تَگِه؛ بیگ؛ کهره

دانشنامه عمومی

بزغاله (روستا). بزقالا یک منطقهٔ مسکونی در ایران است که در دهستان چالدران شمالی واقع شده است. [ ۱] بزقالا ۱۱۶ نفر جمعیت دارد.
عکس بزغاله (روستا)

بزغاله (صورت فلکی). صورت فلکی بُزغاله ( بز دریایی ) یا جَدْی ( به انگلیسی: Capricornus ) یکی از صورت فلکی های خانوادهٔ منطقةالبروج است. معمولاً پیکرهٔ آنرا به شکل «نیم بزغاله و نیم اژدها» ترسیم می کنند.
این پیکر آسمانی، مثلثِ ازشکل افتاده ای است که ستارگان نسبتاً کم نوری دارد. [ ۱]
صورت های فلکی مجاور آن به صورت آبریز، عقاب، کمان، میکروسکوپ و ماهی جنوبی است.
ستارهٔ جَدْی در این پیکر، ستاره ای دوتایی است که از زمین با چشم از هم قابل تمایز است. هنگامی که سیارهٔ نپتون کشف شد در درون این صورت فلکی قرار داشت. [ ۱]
این صورت فلکی سه ستاره اصلی به نام های آلفا بزغاله ٬دلتا بزغاله و اومگا بزغاله است.
• مسیه ۳۰:یک خوشه ستاره ای کروی
• NGC ۷۱۰۳: خوشه کهکشانی
• NGC ۶۹۰۷: یک کهکشان مارپیچ
عکس بزغاله (صورت فلکی)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

جدول کلمات

جدی

مترادف ها

kid (اسم)
کودک، بچه، بچه کوچک، کوچولو، بزغاله، چرم بزغاله

goat (اسم)
برج جدی، فاسق، بز، پوست بز، بزغاله، ادم شهوانی، مرد هرزه

yeanling (اسم)
بزغاله، نوزاده بره

فارسی به عربی

طفل , عنزة

پیشنهاد کاربران

بزغاله ؛ کلمه ی بزغاله مرتبط با کلمه ی بزوغ به مفهوم منقبض و کوچک در حال رشد.
بزوغ؛ نیش زدن نور در ابتدای طلوع آفتاب، نیش زدن دندان شیری کودک، مرتبط با کلمه ی بزغاله به مفهوم منقبض و کوچک در حال رشد.
...
[مشاهده متن کامل]


زِبَق؛ در یک تعریف خلاصه، یعنی ابزاری برای قبض کردن. عضوی از اعضای بدن یا ابزاری که به همدیگر زیب می شوند جهت چیزی را از چیزی جدا کردن یا کَندن. مثل دو لبه قیچی. در زبان تات های خراسان شمالی به فک صورت انسان زِبَق گفته می شود.
و در فرهنگ و زبان عربی از این کلمه در زمانی که حاکم، فردی را از جامعه جدا می کند یا اون فرد را از جامعه قبض می کند و به حبس می اندازد استفاده می کنند.
کلمه ی زبق از زاویه قانون حروف معکوس مرتبط با کلمه قبض می باشد. مثل قبض روح، قبض برق، اصطلاح یک قبضه شمشیر نیز مُؤَیِّد این توضیح می باشد.
زِبَق و قبض در دو جهت عکس همدیگر مفهوم دارد. دو مفهوم گرفتن و دادن، یا به دست آوردن و از دست دادن.
قانون حروف معکوس در کلمات؛ قَدَح حَدقه، متافیزیک اتم فیزیک، کلاف فلکه، کلاغ قُلَّک، فَلس سِلف صَلّاف، کاسه ساک، شییٔ عیش، فرض ظرف. . . .
از زاویه قانون لاتین حروف در پاتیل کلمات نیز کلمه ی بُغض و قیض و غضب، قصْب، قصّاب، قابض، بزاق نیز مرتبط با مفهوم زبق و قبض می باشد.
بزاق؛ قبض غذا، جذب غذا
قابض؛ به معنای قبض کننده، منقبض کننده، گیرنده، و تنگ کننده یا درهم کشنده مفهوم دارد.
در پزشکی، قابض به خاصیتی از دارو گفته می شود که رفع اسهال و ایجاد یبوست می کند.
البته ریشه اصلی زبق و قبض، دو حرف ( ز ب ) می باشد. که با این دو حرف در زوایای مختلف از همین چشمه مفهوم جاری می شود. کلمه ی زیب یعنی دو چیز به هم رسیدن و زیبایی خلق شدن.
مثل اصطلاح ضبط و ثبت صدا یا اصطلاح سَبَد با ترجمه رایج امروزی به مفهوم زنبیل.
هر چند سبد و زنبیل با دو حرف ریشه ای مشترک ( ز ب ) هم در دو شکل مختلف از یک ریشه و یک مفهوم مشترک در دل خود دارند.
یا خود کلمه زبان که خود عاملی برای زیب کردن حروف و ساخت کلمات می باشد.
کلمه سبقت و سابق نیز از زاویه قانون تغییر شکل حروف مرتبط با همین مفاهیم می باشد.
کلمه سابق یعنی عمر و زمانی که از ما گرفته شده و سبقت عکس مفهوم سابق به مفهوم پیش افتادن و کسب فرصت و جبران عقب ماندگی.

در زبان سنگسری به بزغاله نر دو ساله ( کلکر ) و به بزغاله ماده دوساله ( کییر ) وبه بزغاله ماده سه ساله ( سیلَک ) و به کَل چند ساله که جلو دار گله می باشد ( پاژَنگ ) می گویند
به زبان سنگسری
بوچه bocheh
یعمور
در لری بختیاری
بزغاله: بیگ
امروزه نام گوسفند بر تمام گوسفندان اهلی نر و ماده که دارای پشم یا مو هستند اطلاق می شود به بچه گوسفند بر اساس داشتن مو یا پشم به ترتیب بزغاله یا بره گفته می شود که شامل هر دو جنس نر و ماده می شود بزغاله
...
[مشاهده متن کامل]
ی ماده با بزرگ شدن به بُز و بزغاله ی نر به چپش تغییر نام پیدا می کند اما بره ی ماده با بزرگ شدن به میش و بره ی نر به قوچ تغییر اسم می یابند. بطور کلی بُز و چپش، بی دنبه، مودار و دارای شاخهای راست بدون اعوجاج اند و میش و قوچ به گوسفندان دنبه دار دارای پشم و شاخهای خمیده و اعوجاج گفته می شود.

بزغاله به ترکی: " کَپیش "
بز کوچولو شبیه گربه
Yeanlig
به معنی بچه گوسفند ، بزغاله است.
در گویش شهرستان بهاباد به بزغاله، کَعْرِه و نوع نر آن را کعره نر و ماده آن را کعره مایه می گویند و کعره مایه با رشد به بز و کعره نر با رشد به چَبُش ( این کلمه در اصل چپش است ) و سپس دو بر ( dobor ) تبدیل
...
[مشاهده متن کامل]
می شود. کلمه ی کعره در اصل کهره است که طبق لغتنامه دهخدا به بزغاله شش ماهه گفته می شود گاهی قصاب ها و دامداران از عبارت کعره شش ماه صحبت به میان می اورند که یا می خواهند سن بزغاله ( کعره ) را بیان کنند یا قصد دارند که مشخص کنند کعره همان بزغاله ی شش ماهه است.

بپرس