بزرگان تصوف

[ویکی فقه] ظهور اجتماعی تصوف به صورت زهدی بود که سرمنشأ آن را باید در صدر اسلام جست وجو کرد و در دوره های مختلف افراد سرشناسی ظهور کردند که به اهل تصوف مشهور شدند.
اولین متصوفه ای که ظهور کردند در سده های ۱-۲ق/۷-۸م بودند.
← اهل صُفّه
تصوف در سدۀ ۳ق دست خوش تحولات بسیار شد. در آغاز این سده با تشکیل حکومت نیمه مستقل ایرانی طاهریان در خراسان، این سرزمین به تدریج به پای گاه امنی برای صوفیان تبدیل شد و در همین دوره بود که مکتب عرفانی خراسان در کنار مکتب عرفانی بغداد شکل گرفت.افزون بر آن، در این سده مشرب های عرفانی مهمی چون صحو و سُکر و مکتب های صوفیانه ای چون طریقت ملامتیه شکل گرفتند و عارفان بزرگی چون بایزید بسطامی، ذوالنون مصری، جنید بغدادی، ابوسعید خراز، سهل بن عبدالله تستری، ابوالحسین نوری، حکیم ترمذی و حلاج به ظهور رسیدند و از اندیشه ها و تعالیم عرفانی بلند آنان، ادبیات عرفانی به تدریج شکل گرفت و آثار مهم عرفانی پدید آمد.
← ابوسلیمان دارانی
از اواخر سدۀ ۴ق به بعد، مکتب عرفانی خراسان به تدریج بر مکتب عرفانی بغداد سایه افکند و سرزمین خراسان، به ویژه نیشابور تا اوایل سدۀ ۷ق مرکزیت یافت و به پای گاه اصلی عرفان اسلامی بدل شد.
← نگارش آثار عرفانی
...