بریر بن خضیر همدانی

قبیله وی منسوب به مِشرَق، شاخه ای از قبیلة حمْدانِ یمن است؛ وی از خاندان بنی مشرق از قبیله حمْدانِ و ساکن کوفه بوده است.
در بدو ورود به کربلا، گفتگویی میان هر یک از یاران حسین بن علی شکل گرفت. بریر خطاب به حسین بن علی گفت: «به خدا قسم ای فرزند رسول خدا، پروردگار به برکت وجود شما بر ما منّت نهاد تا برای یاری شما کشته شویم و پیکر ما قطعه قطعه گردد، تا در قیامت از شفاعت جدّت برخوردار شویم، گروهی که فرزند پیامبر را تباه گرداند روی رستگاری را نخواهد دید. وای بر آن ها! هنگام رستاخیز خدای را چگونه دیدار می کنند؟ آنان در آتش جهنم فریاد هلاکت و مرگ سر می دهند»
در روز عاشورا بریر برای اثبات درستی اعتقاد خود به یزید بن معقل پیشنهاد مباهله داد و گفت:
بیا تا مباهله کنیم و آن گاه دست ها را به سوی آسمان بلند کردند و از خداوند خواستند که دروغگو را لعنت کند و آن را که راستگو و بر حق است بر باطل پیروز گرداند؛ و پس از آن به مبارزه پرداختند.
نخست یزید بن معقل ضربتی بر بریر زد که کارگر نیفتاد، این بار بریر حمله کرد و ضربه اش سر پسر معقل را شکافت و او را بر زمین زد.
وی به یزید بن معقل از سپاه دشمن، که با وی محاجّه می کرد، پیشنهاد مباهله داد و پس از کشتن وی و سی نفر دیگر، رجزخوان جنگید. رضی بن منقذّ عبدی به جنگ بریر آمد. بُریر او را بر زمین افکند و بر سینه اش نشست. منقّذ دیگران را به کمک طلبید. کعب بن جابر ازدی پشت نیزه را بر بریر فرود آورد بریر بینی منقذّ را کند. وی بر اثر نیزه به کنار افتاد و کعب با شمشیر او را کشت.