بروج

باتوجه به این که این سوره از سوره های مکی است چنین به نظر می رسدکه هدف اصلی تقویت روحیه مؤمنان در برابر دشمنان و تشویق آنان به پایمردی واستقامت است. و در همین رابطه در این سوره داستان اصحاب اخدود را نقل می کند که خندقها کندند و آتشهای عظیمی در آن افروختند، و مؤمنان را تهدید به شکنجه با آتش کردند، گروهی را زنده زنده در آتش سوزاندند، اما آنها از ایمانشان بازنگشتند. در قسمت دیگری از این سوره کافرانی را که مؤمنان را تحت فشار قرارمی دهند سخت مورد حمله قرار داده و آنها را به عذاب سوزان جهنم تهدیدمی کند، در حالی که مؤمنان را بشارت به باغهای پرنعمت بهشتی می دهد. در مقطع بعد آنها را به گذشته تاریخ بازمی گرداند، و داستان فرعون و ثمود واقوام زورمند را در برابر دیدگانشان مجسم می سازد، تا کفار مکه که نسبت به آنهاقدرت ناچیزی داشتند حساب خود را بکنند، و هم مایه تسلی خاطر محمد و مؤمنان بوده باشد. در آخرین مقطع سوره اشاره به عظمت قرآن و اهمیت فوق العاده این وحی الهی می کند، و سوره را با آن پایان می دهد.
نامگذاری این سوره به بروج به تناسب سوگندی است که در آیه نخستین آن آمده است.
به گفتهٔ آنگلیکا نویورت، با توجه به سبک ادبی و کیفیت فنی سوره، این سوره در چند دوره گسترش پیدا کرده است. آیات ۱–۶ و ۱۲–۲۲ هستهٔ اولیه سوره بوده اند. نخستین آیهٔ الحاقی احتمالاً آیهٔ هفتم سوره است که احتمالاً برای توضیح اضافه شده تا «اصحاب اخدود» به معنای قبرنشینان که گنگ بوده را به همراه «شهود» مشخص کند که چه کسانی هستند. آیات ۸–۹ نیز چنین هستند که احتمالاً در اواخر دورهٔ مکه اضافه شده اند. با این وجود، وقتی آیهٔ ۱۲ بلافاصله بعد از آیات ۴–۶ خوانده شود، معنای حقیقی می گیرد و آنچه توضیح داده را جمع بندی می کند.
در حدیثی به محمد منسوب است که: «هرکس این سوره را بخواند خداوند به تعداد تمام کسانی که در نماز جمعه اجتماع می کنند، و تمام کسانی که روز عرفه ( در عرفات ) جمع می شوند، ده حسنه به او می دهد، و تلاوت آن انسان رااز ترسها و شدائد رهائی می بخشد».

الف: بروج، معادل" نقطه" در هندسه و به لسان نجومی، "جرم با تلألو" در آسمان محسوب، و در زمین نیز بنایی است که از فواصل بعید قابل مشاهده است.
ب:بروز، معادل "خط" در هندسه و "ستاره دنباله دار" آسمان و در زمین نیز بارز شدن با حرکت است.
ج: ظهور، معادل" سطح" در هندسه و به زبان نجومی واقع شدن شمس دقیقا وسط صفحه آسمان یا وقوع "ظهر شرعی" است.
با احترام

13 ) رعد
14 ) ابراهیم
15 ) حِجر
16 ) نحل
17 ) اِسراء ( بنی اسرائیل )
18 ) کهف
19 ) مریم
20 ) طه
21 ) انبیاء
22 ) حج
23 ) مؤمنون
24 ) نور
25 ) فرقان
26 ) شعراء
27 ) نمل
28 ) قصص
29 ) عنکبوت
30 ) روم
31 ) لقمان
32 ) سجدة
33 ) احزاب
34 ) سبأ
35 ) فاطر
36 ) یس
37 ) صافات
38 ) ص
39 ) زمر
40 ) غافر
41 ) فصّلت
42 ) شوری
43 ) زخرف
44 ) دخان
45 ) جاثیه
46 ) احقاف
47 ) محمد
48 ) فتح
49 ) حجرات
50 ) ق
51 ) ذاریات
52 ) طور
53 ) نجم
54 ) قمر
55 ) الرحمن
56 ) واقعه
57 ) حدید
58 ) مجادله
59 ) حشر
60 ) ممتحنه
61 ) صف
62 ) جمعه
63 ) منافقون
64 ) تغابن
65 ) طلاق
66 ) تحریم
67 ) مُلک
68 ) قلم
69 ) حاقه
70 ) معارج
71 ) نوح
72 ) جن
73 ) مزّمّل
74 ) مدثر
75 ) قیامه
76 ) انسان
77 ) مرسلات
78 ) نبأ
79 ) نازعات
80 ) عبس
81 ) تکویر
82 ) انفطار
83 ) مطففین
84 ) انشقاق
85 ) بروج
86 ) طارق
87 ) اعلی
88 ) غاشیه
89 ) فجر
90 ) بلد
91 ) شمس
92 ) لیل
93 ) ضحی
94 ) شرح
95 ) تین
96 ) علق
97 ) قدر
98 ) بینه
99 ) زلزله ( زلزال )
100 ) عادیات
101 ) قارعه
102 ) تکاثر
103 ) عصر
104 ) همزه
105 ) فیل
106 ) قریش
107 ) ماعون
108 ) کوثر
109 ) کافرون
110 ) نصر
111 ) مسد
112 ) اخلاص ( توحید )
113 ) فلق
114 ) ناس

( تفسیر المیزان )