برهان شر

الف - دانش کامل و بی نقص هر فرد انسانی بخود و بقیه موجودات و خدا در طول عشق و زندگی طولانی مدت خود در نظام احسن و اشرف آفرینش اولیه ( سرمدی، مبدئی، معادی، ازلی و ابدی ) محتوای این کیهان یا جهان در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، اعتدال و نظم و هماهنگی با کمیت و کیفیت بهشت برین، قبل از فرو رفتن نفس مجرد یا منِ وی بخواب ژرف و شیرین در نفس یا منِ واحد و بیکران خدا و آغاز سفر.
ب - دانش دنیوی هر فرد انسانی بخود و همه چیز های دیگر منجمله خدا به عنوان چیزِ چیز ها یا برترین چیز ها در حالت نهایت نقصان و امکان اخس در طول اولین زندگی دنیوی در پائین ترین درجه نشئگی و پله تکاملی پس از وقوع اولین مهبانگ و دانش کامل دنیوی وی در حالت نهایت کمال و امکان اشرف دنیوی در طول آخرین زندگی دنیوی در بالا ترین درجه نشئگی و پله تکاملی قبل از وقوع آخرین مهبانگ و بازگشت به حالت بهشت برین و آنهم روی یک مسیر دایره ای شکل و نه روی یک خط مستقیم به شکل 《دنیا - برزخ - آخرت 》.
خدای واحد، احد، یکتا و یگانه از دیدگاه محدود انسانی، دو نوع می باشد؛ یکی خدای حقیقی و واقعی که کلیه ابعاد فراوان و بیکران خود را ( با حفظ وحدت ذات خود ) به واحدی مطلقا مساوی و بیشمار تقسیم نموده است در قالب گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی و موازی. این نوع خدا هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از محیط و محتوای مجموعه باز و بیشمار جهان ها که بی نیاز مطلق است و هیچگونه نیازی به سلام کردن و علیک شنیدن از طرف انسان نداشته، ندارد و نخواهد داشت. دیگری خدای لفظی، کلمه ، واژه ای، مقوله ای، مفهومی و ایده ای که فقط در زبان و خط و خاطره و فهم و عقل محدود انسانی موجود می باشد و در خارج از آنها دارای هیجگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد. خدای نوع اول یعنی حقیقی و واقعی که اثبات موجود بودن یا وجود داشتن اش از طرف انسان ، بی نیاز بوده و می باشد را میتوان خدای علمی نامید و خدای نوع دوم که موجود بودن یا وجود داشتنش بطور همه جانبه نیازمند اثبات بوده، می باشد و خواهد بود و تاکنون اثبات نگردیده، را میتوانی خدای اسطوره ای، افسانه ای، حماسی، آئینی و دینی ، عرفانی و آتئیستی نامید.
در پایان کلام کودکانه امروز خودو در باب پدیده های خیر و شر، بیان دوباره یک سوال به رسم و سنت طوطیان شکر شکن که گویا در پیشگاه ایسا مسیح طرح گردیده و پاسخ هم داده شده باشد: آیا گناه نابینائی یک نوزاد بر گردن خود او می باشد یا بر گردن والدین آن کودک و یا بر گردن حکمت و علم و قدرت و اختیار و خواست مطلق و آزاد خدا ؟
در همین ارتباط بر اساس بینش و باور فردی من، هیچ موجود دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از خدای حقیقی و واقعی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد و لذا زندگی های موجودات زنده نباتی و حیوانی و انسانی ( منجمله زندگی آن نوزاد، کودک، نوجوان، جوان، میان سال و بزرگسال ) هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از زندگی بی آغاز و بی پایان، لایزال و جاودانه خدا در قالب جزئیات زنده. شاید مفید و ثمر بخش و احیانا راهگشا باشد بدانیم که وعده های بهشت و جهنم از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی به انسان داده نشده اند بلکه از طرف بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی به عنوان دو ضمانت نامه سفت و سخت اجرائی در دفاع جانبازانه از آئین و دین و حفظ یوغ شریعت بر دوش پیروان با قصد، نیت، هدف، انگیزه باطنی و آرزوی پنهانی زنده نگاه داشتن نام و نشان و اثر خویش در ذهن و زبان و خط و خاطره انسان بخصوص پیروان و در حافظه تاریخ. آئین یکتا پرستی هم از طرف وی و از آسمان نازل نشده و بر هستی و وجود انسان به ویژه پیروان آئین ها و ادیان تحمیل نگردیده بلکه بر خاسته از دل و زمینه های دوران حاکمیت آیین های بت پرستی و لذا هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین، وارث برحق ، ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی. در زمینه پدیده های از قبیل نیکی و بدی، زیبایی و زشتی، خیر و شر، شاید مفید باشد که بدانیم ریشه همه آنها در حکمت و دانش و قدرت و خودآگاهی و آگاهی مطلق خدا به همه چیز و همه کس قرار دارند و نه اینکه ریشه بدی ها، زشتی ها و شروریات به یک موجود خیالی اوهامی تحت نام اهریمن، زَتان، ابلیس و یا شیطان و ریشه نیکی ها، زیبائی ها و خیرییات به خدا برسند.

اما قادر نیست؟ پس او قادر مطلق نیست. آیا قادر است، ولی خواهان نیست؟ پس او بدخواه است. آیا هم قادر است و هم خواهان است؟ پس از کجا شر می آید؟� که این را دیوید هیوم به وی نسبت داده و معروف کرده است. [۳] یک برهان شر ادعا می کند که چون شر وجود دارد، یا خدا وجود ندارد، یا خدا همه آن سه ویژگی گفته شده را ندارد.