برهان در قران

[ویکی فقه] برهان در قرآن. برهان ، ثابت کننده حقانیت امور به طور قطع و یقین است.
برهان واژه ای عربی است که درباره ریشه آن میان لغت شناسان اختلاف است؛ برخی آن را مصدر ثلاثی مجرد «بَرِهَ یَبْرَه بُرْهاناً» به معنای سفید شدن و برخی دیگر آن را مشتق از ریشه رباعی مجرّد «بَرْهَنَ یُبَرْهِنُ بَرهَنةً» و به معنای حجّت و دلیل دانسته اند؛ ولی بعید نیست این واژه در اصل مصدر «بَرِهَ یَبْرَه» به معنای سفید شدن بوده و پس از آن بر کلام آشکاری که ابهامی ندارد یا چیز روشنی که در آن خفایی نیست اطلاق شده و سپس به طور اشتقاق انتزاعی فعل رباعی «بَرْهَنَ» از آن اشتقاق یافته است.
← نونِ برهان
به هر تقدیر برهان در لغت اخص از دلیل و به معنای حجّت و بیان واضح و دلیل قاطع است.
← اصطلاح
مترجمان در نهضت ترجمه کلمه برهان را معادلِ یونانی «أپودیکسیس» در منطق ارسطو قرار داده اند و فارابی معرّب آن را «أفوذوطیقا» و ابن ندیم «أبودیقطیقا» گفته اند. این لفظ یونانی و معادل لاتین آن یعنی «دمونستراسیو» نیز در ریشه لغت به معنای نشان دادن است.
تقسیم بندی منطقی
...