برنامه پرس سنگین ( به انگلیسی: Heavy Press Program ) پروژه نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در دوران جنگ سرد بود که هدف آن ساخت بزرگترین دستگاه های پرس آهنگری و اکستروژن در جهان بود. [ ۱] این پرس ها توانایی صنعت دفاع آمریکا را در ساخت قطعات آهنگری از فلزات سبکی مانند منیزیم و آلومینیوم به طور چشمگیری افزایش داد. پروژه در سال ۱۹۵۰ شروع و با ساخت چهار دستگاه پرس و ۶ دستگاه اکسترود در سال ۱۹۵۷ و با بودجه ای به میزان ۲۷۹ میلیون دلار به اتمام رسید. ۸ عدد از این دستگاه ها هنوز در حال استفاده بوده و از آن برای ساخت قطعات نظامی و ساخت هواپیماهای تجاری استفاده می شود. این دستگاه ها هنوز رکورد قوی ترین دستگاه های پرس و اکسترود آمریکای شمالی را حفظ کرده اند اما در سایر نقاط دنیا توسط کشورهایی مانند ژاپن، فرانسه، روسیه و چین رکورد آنان شکسته شده است. [ ۲] [ ۳]
در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ذخایر فولاد آلمان نازی در حال پایان بود چرا که با پیمان ورسای از ذخایر غنی فولاد محروم شده بود. از طرف دیگر، معادن آلمان ذخایر زیادی منیزیم که فلزی سبک و مناسب هواگردهای جت جدید بود تولید می کرد. با این حال مهندسان آلمانی با چالش جدیدی روبرو شده بودند؛ در حالیکه فولاد به راحتی توسط چکش، آهنگری می شود ولی منیزیم به هیچ وجه قابلیت آهنگری ندارد. منیزیم زیر ضربات چکش ترک خورده و خرد می شود. دانشمندان آلمانی برای شکل دادن به منیزیم باید فرایند جدیدی تولید می کردند: فرایند شکل دهی گرم با سرعت کنترل شده که مخصوصاً برای قطعات بزرگ مناسب بود. [ ۴]
پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا و روسیه شروع به مسابقه تسلیحاتی کردند که این دوران به دوران جنگ سرد شهرت پیدا کرده است. در حالی که در ایالات متحده بمب افکن های بوئینگ بی - ۱۷ فلایینگ فورترس و بوئینگ بی - ۲۹ سوپرفورترس هنوز هم با پرچ کردن قطعات فلزی جداگانه به یکدیگر مونتاژ می شدند، آلمانی ها اجزای سازه ای سبک و قوی یکپارچه از جنس منیزیم و آلومینیوم را ساخته بودند. برای ساخت این قطعات، آلمانی ها یک پرس ۳۳ هزار تنی هیدرولیکی و دو پرس کوچکتر ۱۶۵۰۰ تنی ساخته بودند و به کمک آن اولین هواپیمای مسرشمیت ام ئی ۲۶۲ را تولید کردند. پس از جنگ جهانی دوم شوروی ها پرس ۳۳ هزارتنی و آمریکایی ها دوپرس کوچکتر ۱۶۵۰۰ تنی را از کارخانه مسرشمیت به غنیمت بردند. [ ۴] ترس از اینکه شوروی با این پرس توان نظامی خیلی بیشتری بدست بیاورد باعث شکل گیری «برنامه پرس سنگین» با هدف ساخت قویترین پرس جهان و پیروزی در مسابقه تسلیحاتی شد. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ذخایر فولاد آلمان نازی در حال پایان بود چرا که با پیمان ورسای از ذخایر غنی فولاد محروم شده بود. از طرف دیگر، معادن آلمان ذخایر زیادی منیزیم که فلزی سبک و مناسب هواگردهای جت جدید بود تولید می کرد. با این حال مهندسان آلمانی با چالش جدیدی روبرو شده بودند؛ در حالیکه فولاد به راحتی توسط چکش، آهنگری می شود ولی منیزیم به هیچ وجه قابلیت آهنگری ندارد. منیزیم زیر ضربات چکش ترک خورده و خرد می شود. دانشمندان آلمانی برای شکل دادن به منیزیم باید فرایند جدیدی تولید می کردند: فرایند شکل دهی گرم با سرعت کنترل شده که مخصوصاً برای قطعات بزرگ مناسب بود. [ ۴]
پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا و روسیه شروع به مسابقه تسلیحاتی کردند که این دوران به دوران جنگ سرد شهرت پیدا کرده است. در حالی که در ایالات متحده بمب افکن های بوئینگ بی - ۱۷ فلایینگ فورترس و بوئینگ بی - ۲۹ سوپرفورترس هنوز هم با پرچ کردن قطعات فلزی جداگانه به یکدیگر مونتاژ می شدند، آلمانی ها اجزای سازه ای سبک و قوی یکپارچه از جنس منیزیم و آلومینیوم را ساخته بودند. برای ساخت این قطعات، آلمانی ها یک پرس ۳۳ هزار تنی هیدرولیکی و دو پرس کوچکتر ۱۶۵۰۰ تنی ساخته بودند و به کمک آن اولین هواپیمای مسرشمیت ام ئی ۲۶۲ را تولید کردند. پس از جنگ جهانی دوم شوروی ها پرس ۳۳ هزارتنی و آمریکایی ها دوپرس کوچکتر ۱۶۵۰۰ تنی را از کارخانه مسرشمیت به غنیمت بردند. [ ۴] ترس از اینکه شوروی با این پرس توان نظامی خیلی بیشتری بدست بیاورد باعث شکل گیری «برنامه پرس سنگین» با هدف ساخت قویترین پرس جهان و پیروزی در مسابقه تسلیحاتی شد. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
wiki: برنامه پرس سنگین