برق خورشیدی ( به انگلیسی: Solar power ) ، به تبدیل نور خورشید به برق گفته می شود. این کار می تواند به صورت مستقیم و با استفاده از فتوولتائیک انجام شود، یا به صورت غیر مستقیم و با استفاده از سیستم های تمرکز نور انجام شود یا حتی ترکیبی از هر دو باشد. سیستم های نور متمرکز از عدسی ها یا آینه ها و سیستم های ردیابی نور خورشید استفاده کرده و نور تابیده به مساحت بزرگی را به ناحیه کوچکی متمرکز می کنند. سلول های فتوولتائیک با استفاده از اثر فتوولتائیک، نور را به جریان الکتریکی تبدیل می کنند. [ ۱]
فتوولتائیک در ابتدا فقط به عنوان منبع برق برای کاربردهای کوچک و متوسط مورد استفاده قرار می گرفت، از ماشین حساب گرفته تا خانه های از راه دور که با سیستم فتوولتائیک پشت بام خارج از شبکه کار می کردند. نیروگاه های خورشیدی متمرکز تجاری برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافتند. با کاهش هزینه برق خورشیدی، تعداد سیستم های فتوولتائیک خورشیدی متصل به شبکه به میلیون ها عدد رسیده و نیروگاه های فتوولتائیک در مقیاس گیگاوات در حال ساخت هستند. فتوولتائیک خورشیدی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک فناوری ارزان و کم کربن برای استخراج انرژی های تجدیدپذیر از خورشید است. بزرگترین نیروگاه فتوولتائیک فعلی در جهان پارک خورشیدی پاواگادا، در کارناتاکای هند با ظرفیت تولید ۲۰۵۰ مگاوات است. [ ۲]
آژانس بین المللی انرژی در سال ۲۰۱۴ پیش بینی کرد که تحت سناریوی «تجدیدپذیر زیاد»، تا سال ۲۰۵۰، فتوولتائیک خورشیدی و انرژی خورشیدی متمرکز به ترتیب حدود ۱۶ و ۱۱ درصد از مصرف برق در سراسر جهان را تأمین کنند و خورشید بزرگترین منبع برق جهان باشد. نصب بیشتر تأسیسات خورشیدی در چین و هند انجام می شود. [ ۳] در سال ۲۰۱۹، انرژی خورشیدی ۲٫۷٪ از برق جهان را تولید کرد که بیش از ۲۴٪ نسبت به سال قبل رشد کرده است. [ ۴] تا اکتبر سال ۲۰۲۰، هزینه ترازشده انرژی بدون یارانه برق برای انرژی خورشیدی در مقیاس تأسیسات شهری حدود ۳۶ دلار به ازای هر وات ساعت است. [ ۵]
بسیاری از کشورهای صنعتی ظرفیت قابل توجهی از انرژی خورشیدی را در شبکه های برق خود نصب کرده اند تا جایگزینی برای منابع انرژی متعارف تأمین کرده یا مکمل آنها باشند، در حالی که تعداد فزاینده ای از کشورهای کمتر توسعه یافته برای کاهش وابستگی به سوخت های گران وارداتی به انرژی خورشیدی روی آورده اند. خطوط انتقال مسافت طولانی به منابع انرژی تجدیدپذیر دورافتاده اجازه می دهد میزان مصرف سوخت فسیلی را کاهش دهند. نیروگاه های خورشیدی از یکی از دو فناوری زیر استفاده می کنند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففتوولتائیک در ابتدا فقط به عنوان منبع برق برای کاربردهای کوچک و متوسط مورد استفاده قرار می گرفت، از ماشین حساب گرفته تا خانه های از راه دور که با سیستم فتوولتائیک پشت بام خارج از شبکه کار می کردند. نیروگاه های خورشیدی متمرکز تجاری برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافتند. با کاهش هزینه برق خورشیدی، تعداد سیستم های فتوولتائیک خورشیدی متصل به شبکه به میلیون ها عدد رسیده و نیروگاه های فتوولتائیک در مقیاس گیگاوات در حال ساخت هستند. فتوولتائیک خورشیدی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک فناوری ارزان و کم کربن برای استخراج انرژی های تجدیدپذیر از خورشید است. بزرگترین نیروگاه فتوولتائیک فعلی در جهان پارک خورشیدی پاواگادا، در کارناتاکای هند با ظرفیت تولید ۲۰۵۰ مگاوات است. [ ۲]
آژانس بین المللی انرژی در سال ۲۰۱۴ پیش بینی کرد که تحت سناریوی «تجدیدپذیر زیاد»، تا سال ۲۰۵۰، فتوولتائیک خورشیدی و انرژی خورشیدی متمرکز به ترتیب حدود ۱۶ و ۱۱ درصد از مصرف برق در سراسر جهان را تأمین کنند و خورشید بزرگترین منبع برق جهان باشد. نصب بیشتر تأسیسات خورشیدی در چین و هند انجام می شود. [ ۳] در سال ۲۰۱۹، انرژی خورشیدی ۲٫۷٪ از برق جهان را تولید کرد که بیش از ۲۴٪ نسبت به سال قبل رشد کرده است. [ ۴] تا اکتبر سال ۲۰۲۰، هزینه ترازشده انرژی بدون یارانه برق برای انرژی خورشیدی در مقیاس تأسیسات شهری حدود ۳۶ دلار به ازای هر وات ساعت است. [ ۵]
بسیاری از کشورهای صنعتی ظرفیت قابل توجهی از انرژی خورشیدی را در شبکه های برق خود نصب کرده اند تا جایگزینی برای منابع انرژی متعارف تأمین کرده یا مکمل آنها باشند، در حالی که تعداد فزاینده ای از کشورهای کمتر توسعه یافته برای کاهش وابستگی به سوخت های گران وارداتی به انرژی خورشیدی روی آورده اند. خطوط انتقال مسافت طولانی به منابع انرژی تجدیدپذیر دورافتاده اجازه می دهد میزان مصرف سوخت فسیلی را کاهش دهند. نیروگاه های خورشیدی از یکی از دو فناوری زیر استفاده می کنند:
wiki: برق خورشیدی