برغونیو ( به اکسیتان: Vergonha، تلفظ: beɾˈɣuɲo̞، به معنای «شرم» ) در اکسیتان به تأثیرات سیاست های مختلف دولت فرانسه بر اقلیت های خود که زبان مادری آن ها پاتوا ( زبان های رومی محلی که به غیر از فرانسوی معیار در کشور صحبت می شدند، همانند زبان های اکسیتان یا زبان های اوییل ) نامیده می شد، گفته می شود. [ ۱]
برغونیو به عنوان یک فرایند که «برای انکار زبان محلی و ایجاد حس شرم در گویشور آن از طریق محرومیت رسمی فرد، تحقیر او در مدرسه و ممانعت حضور رسانه ای وی ساخته شده» در نظر گرفته می شود که از دوره آنری گرگوار به بعد توسط رهبران سیاسی فرانسه سازمان یافته و اجرا شده است. [ ۲] برغونیو هنوز هم در بحث های عمومی در فرانسه موضوعی بحث برانگیز است چرا که برخی ادعا می کنند چنین تبعیضی هرگز وجود نداشته است. [ ۳] این رخداد یک نمونه معمول ذکرشده از زبان کشی سیستماتیک و قانونی است. [ ۴] در سال ۱۸۶۰، پیش از اینکه در فرانسه رفتن به مدرسه اجباری شود، گویشوران بومی اکسیتان بیش از ۳۹٪ از کل جمعیت کشور را تشکیل می دادند[ ۵] و در مقابل ۵۲٪ فرانسوی زبان بودند. سهم آن ها از جمعیت در اواخر دهه ۱۹۲۰ به ۲۶–۳۶٪ کاهش یافت[ ۶] و این تعداد در پایان جنگ جهانی دوم نیز دوباره افت شدیدی را تجربه کرد و به کمتر از ۷ درصد در سال ۱۹۹۳ رسید. [ ۷]
برنارد پوانیا در گزارشی در سال ۱۹۹۸ به لیونل ژوسپن اعلام کرد که ژول فری در سال ۱۸۸۰ مجموعه ای از اقدامات سخت گیرانه را برای تضعیف بیشتر زبان های منطقه ای در فرانسه اجرا کرده است. [ ۸] این اقدامات شامل تنبیه کودکانی که در مدرسه به زبانی غیر از فرانسوی معیار ( همانند اکسیتان یا برتون ) سخن می گفتند، بود. در صورت سخن گفتن به زبانی غیر از فرانسوی و نقض قانون، اقدامات مختلفی همانند اصطلاح «گاو» انجام می شد، که در آن یک کُنده را به عنوان مجازات به دور گردن کودکان و جوانان آویزان می کردند. [ ۹]
در سال ۱۹۷۲ ژرژ پمپیدو، رئیس جمهور وقت فرانسه اعلام کرد که در فرانسه دیگر جایی برای زبان های منطقه ای وجود ندارد. [ ۱۰] فرانسوا میتران در ۱۴ مارس ۱۹۸۱ در یک سخنرانی در ستاد انتخاباتی خود در لوریان گفت:[ ۱۱]
«زمان آن رسیده است که به زبان ها و فرهنگ های فرانسه مقام رسمی داده شود. وقت آن است که درهای مدرسه را به روی آن ها باز کنیم، ایستگاه های رادیویی و تلویزیونی منطقه ای ایجاد کنیم تا بتوانند پخش شوند، تا بتوانند نقشی را که در زندگی عمومی شایسته آن ها هستند، بازی کنند. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرغونیو به عنوان یک فرایند که «برای انکار زبان محلی و ایجاد حس شرم در گویشور آن از طریق محرومیت رسمی فرد، تحقیر او در مدرسه و ممانعت حضور رسانه ای وی ساخته شده» در نظر گرفته می شود که از دوره آنری گرگوار به بعد توسط رهبران سیاسی فرانسه سازمان یافته و اجرا شده است. [ ۲] برغونیو هنوز هم در بحث های عمومی در فرانسه موضوعی بحث برانگیز است چرا که برخی ادعا می کنند چنین تبعیضی هرگز وجود نداشته است. [ ۳] این رخداد یک نمونه معمول ذکرشده از زبان کشی سیستماتیک و قانونی است. [ ۴] در سال ۱۸۶۰، پیش از اینکه در فرانسه رفتن به مدرسه اجباری شود، گویشوران بومی اکسیتان بیش از ۳۹٪ از کل جمعیت کشور را تشکیل می دادند[ ۵] و در مقابل ۵۲٪ فرانسوی زبان بودند. سهم آن ها از جمعیت در اواخر دهه ۱۹۲۰ به ۲۶–۳۶٪ کاهش یافت[ ۶] و این تعداد در پایان جنگ جهانی دوم نیز دوباره افت شدیدی را تجربه کرد و به کمتر از ۷ درصد در سال ۱۹۹۳ رسید. [ ۷]
برنارد پوانیا در گزارشی در سال ۱۹۹۸ به لیونل ژوسپن اعلام کرد که ژول فری در سال ۱۸۸۰ مجموعه ای از اقدامات سخت گیرانه را برای تضعیف بیشتر زبان های منطقه ای در فرانسه اجرا کرده است. [ ۸] این اقدامات شامل تنبیه کودکانی که در مدرسه به زبانی غیر از فرانسوی معیار ( همانند اکسیتان یا برتون ) سخن می گفتند، بود. در صورت سخن گفتن به زبانی غیر از فرانسوی و نقض قانون، اقدامات مختلفی همانند اصطلاح «گاو» انجام می شد، که در آن یک کُنده را به عنوان مجازات به دور گردن کودکان و جوانان آویزان می کردند. [ ۹]
در سال ۱۹۷۲ ژرژ پمپیدو، رئیس جمهور وقت فرانسه اعلام کرد که در فرانسه دیگر جایی برای زبان های منطقه ای وجود ندارد. [ ۱۰] فرانسوا میتران در ۱۴ مارس ۱۹۸۱ در یک سخنرانی در ستاد انتخاباتی خود در لوریان گفت:[ ۱۱]
«زمان آن رسیده است که به زبان ها و فرهنگ های فرانسه مقام رسمی داده شود. وقت آن است که درهای مدرسه را به روی آن ها باز کنیم، ایستگاه های رادیویی و تلویزیونی منطقه ای ایجاد کنیم تا بتوانند پخش شوند، تا بتوانند نقشی را که در زندگی عمومی شایسته آن ها هستند، بازی کنند. »
wiki: برغونیو