برش نگاری مغز با گسیل پوزیترون یا توموگرافی گسیل پوزیترون مغز نوعی از برش نگاری با گسیل پوزیترون ( PET ) است که برای اندازه گیری متابولیسم مغز و توزیع عوامل شیمیایی بیرونی نشان دار شده با ماده رادیواکتیو در سراسر مغز استفاده می شود. PET میزان گسیل مواد شیمیایی فعال متابولیکی نشان دار شده با ماده رادیواکتیو را که به جریان خون تزریق شده اند، اندازه گیری می کند. داده های خروجی برش نگاری مغز با گسیل پوزیترون، توسط رایانه پردازش می شود تا تصاویری چند بعدی از توزیع مواد شیمیایی در مغز تولید شود. [ ۱]
رادیو ایزوتوپهای گسیل کننده پوزیترون معمولاً توسط سیکلوترون تولید می شوند و مواد شیمیایی، با این اتم های رادیواکتیو برچسب گذاری می شوند. رادیو ایزوتوپ های رایج مورد استفاده در کلینیک ها 18F ( فلوراید ) ، 11C ( کربن ) و 15O ( اکسیژن ) هستند. این ترکیب نشان دار شده که ردیاب هسته ای یا ردیاب رادیواکتیو نامیده می شود، در جریان خون تزریق شده و در نهایت از طریق گردش خون به مغز راه می یابد. شناساگرهای موجود در اسکنر PET، مقدار رادیواکتیویته را از میزان بارهای ترکیبی در مناطق مختلف مغز تشخیص می دهند. یک رایانه از داده های جمع آوری شده توسط شناساگرها برای ایجاد تصاویر چند بعدی ( اغلب تصاویر ۳ بعدی حجمی یا ۴ بعدی متغیر با زمان ) استفاده می کند که توزیع ردیاب هسته ای را در مغز نشان می دهد. در بسیاری از موارد از یک رشته گسترده از لیگاندها برای نقشه برداری از جنبه های مختلف فعالیت انتقال دهنده عصبی استفاده می شود. رایج ترین ردیاب های PET، فرم های نشان دار شده گلوکز مانند فلورودئوکسی گلوکوز ( 18 F ) هستند.
بزرگ ترین مزیت اسکن PET این است که ترکیبات مختلف قادر هستند جریان و اکسیژن و متابولیسم گلوکز را در بافتهای مغز فعال نمایش دهند. این اندازه گیری ها، میزان فعالیت نواحی مختلف مغز را منعکس می کند و امکان کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه کار مغز را فراهم می کند. زمانی که اسکن PET نخستین بار در دسترس قرار گرفت، از نظر وضوح تصویر و سرعت انجام فرایند ( حدود ۳۰ ثانیه ) ، به سایر روش های تصویربرداری متابولیک برتری داشت. افزایش وضوح تصویر، این امکان را فراهم کرد تا مطالعه بهتری در خصوص نواحی فعال شده مغز پس از انجام یک کار خاص صورت گیرد. بزرگ ترین ایراد اسکن PET محدود بودن آن به بررسی و نظارت بر فعالیت های کوتاه مدت، به دلیل سرعت بالای واپاشی هسته ای است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرادیو ایزوتوپهای گسیل کننده پوزیترون معمولاً توسط سیکلوترون تولید می شوند و مواد شیمیایی، با این اتم های رادیواکتیو برچسب گذاری می شوند. رادیو ایزوتوپ های رایج مورد استفاده در کلینیک ها 18F ( فلوراید ) ، 11C ( کربن ) و 15O ( اکسیژن ) هستند. این ترکیب نشان دار شده که ردیاب هسته ای یا ردیاب رادیواکتیو نامیده می شود، در جریان خون تزریق شده و در نهایت از طریق گردش خون به مغز راه می یابد. شناساگرهای موجود در اسکنر PET، مقدار رادیواکتیویته را از میزان بارهای ترکیبی در مناطق مختلف مغز تشخیص می دهند. یک رایانه از داده های جمع آوری شده توسط شناساگرها برای ایجاد تصاویر چند بعدی ( اغلب تصاویر ۳ بعدی حجمی یا ۴ بعدی متغیر با زمان ) استفاده می کند که توزیع ردیاب هسته ای را در مغز نشان می دهد. در بسیاری از موارد از یک رشته گسترده از لیگاندها برای نقشه برداری از جنبه های مختلف فعالیت انتقال دهنده عصبی استفاده می شود. رایج ترین ردیاب های PET، فرم های نشان دار شده گلوکز مانند فلورودئوکسی گلوکوز ( 18 F ) هستند.
بزرگ ترین مزیت اسکن PET این است که ترکیبات مختلف قادر هستند جریان و اکسیژن و متابولیسم گلوکز را در بافتهای مغز فعال نمایش دهند. این اندازه گیری ها، میزان فعالیت نواحی مختلف مغز را منعکس می کند و امکان کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه کار مغز را فراهم می کند. زمانی که اسکن PET نخستین بار در دسترس قرار گرفت، از نظر وضوح تصویر و سرعت انجام فرایند ( حدود ۳۰ ثانیه ) ، به سایر روش های تصویربرداری متابولیک برتری داشت. افزایش وضوح تصویر، این امکان را فراهم کرد تا مطالعه بهتری در خصوص نواحی فعال شده مغز پس از انجام یک کار خاص صورت گیرد. بزرگ ترین ایراد اسکن PET محدود بودن آن به بررسی و نظارت بر فعالیت های کوتاه مدت، به دلیل سرعت بالای واپاشی هسته ای است. [ ۲]
