بررسی ادله عقد ضمان

[ویکی فقه] ضمان به معنای «التزام به پرداخت دین ثابت در ذمه یا احضار نفس دیگری» است که سبب آن گاهی، عقد و گاهی امور دیگر از قبیل غصب و اتلاف و تسبیب است تا منافع مشروع افراد در تعهدات مالی تامین شود.
در مورد اینکه مبانی توثیق تعهدات چیست دو نظریه به وجود آمده است: ۱. ضم ذمه ۲. نقل ذمه؛ منظور از انتقال ذمه، برائت شخص مدیون و اشتغال ذمۀ ضامن است؛ این نظریه مورد قبول فقهای شیعه است. مراد از ضم ذمه، مدیون شدن ضامن و همچنین مضمون عنه، در برابر طلبکار است؛ این نظریه مورد قبول علمای جماعت است؛ هر یک از دو گروه، بر صحت نظریه خود دلایلی اقامه می کنند که می توان آنها را به دلایل لغوی، نقلی، و عقلی تقسیم کرد.
دلایل لغوی
دلیل دیگر مورد استناد دو طرف، دلیل نقلی یعنی تمسک به احادیث و روایات است.
← احادیث فقهای امامیه
...