[ویکی فقه] بَرْدَلَّه، ابوعبداللّه محمّد العربی بن احمد اندلسی، قاضیِ مغربیِ عصر حکمرانی مولای اسماعیل است.
در دوم جمادی الاخرة ۱۰۴۲ در فاس متولد شد و در ۱۵ رجب ۱۱۳۳ در همان جا درگذشت و در خارج باب گیزه (الجیزه) بر کرانة چپ وادی فاس (عُدْوَة القَرَویّین) به خاک سپرده شد.
بررسی لفظ بَرْدَلَّه
«بردله» به آن جهت که ریشه غیر عربی دارد در منابع عربی به صورتهای مختلف آمده است.در برخی از آن ها قرائتهای تحریف شده ای چون بِن دَلَّه نیز دیده می شود.ازینرو ناهماهنگیهایی در تلفظ اروپایی کلمه نیز دیده می شود: بُرْدُلَه، بُرْدَلَه، بِرْدِلّه، و غیره.شکل اخیر به تلفظ نام خانوادگی موجود در فاس در قرن چهاردهم از همه نزدیکتر است، و براساس بررسی دقیق نسخ خطی و استفسار از منابع مطلع محلی، تنها با دوصورتِ بَرْدَلَّه و بُرْدَلَّه سازگار است.اصل اندلسیِ خاندان محمدالعربی، چنین به ذهن متبادر می کند که این نام در زبانهای مشتق از لاتین اصلاً پسوند تصغیرِ ello ـ و درباره صفتی بوده که ظاهراً مرادف کلمه pardo به معنای گندمگون و تیره رنگ در زبان کنونی کاستیل است؛ چنین اسمی البته غریب نیست.
مولای سلیمان، کتاب عنایة اولی المجد بذکرآل الفاسی بن الجدّ، فاس ۱۳۴۷، ۴۰.
محمدالعربی که قاضی و مدرّسی معزّز بود، ظاهراً رهبر مذهبی محبوب و پرنفوذی نیز به شمار می رفت.در نیمه دوم قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم، بویژه بین سالهای ۱۰۸۸ و ۱۱۱۸، در مسجد قرویین در مقامهای مختلف مذهبی ـ «مفتی»، «ناظر الاحْباس» (ناظر اوقاف)، «خطیب»، «امام»، «قاضی» فاس («قاضی الجماعة») ـ به خدمت مشغول بود؛ ولی به سبب فرمانهای مکرر عزل و نصب از جانب سلطان، در مقام اخیر وضعی ناپایدار داشت.بدین ترتیب، از ۱۰۸۸ که جانشین محمدبن حسن مَجّاسی (متوفی ۱۱۰۳) شد، دست کم پنج یا شش بار عزل و نصب شد.در ابتدای کار، گرفتاریهای او ظاهراً معلول این بود که مجّاسی نمی خواست دست از مقام خویش بکشد و گرفتاریهای بعدی او زاییدة سیاستها و رقابتهای محلی بود.در ۱۱۱۶ نزد مولای اسماعیل سعایت کردند که بردله بر جنازة مولای محمد عالِم، فرزند یاغی سلطان، نماز گزارده است.اما گویا خشم سلطان به او زیان عمده ای نرساند، زیرا در ۱۱۱۸ به مناسبت کسوف، در مسجد قرویین به اقامه نماز آیات پرداخت.بردله که مردی بسیار درستکار بود، در یکی از منابع به عنوان «آخرین قاضی عادلِ فاس» وصف شده است.
مولای سلیمان، کتاب عنایة اولی المجد بذکرآل الفاسی بن الجدّ، فاس ۱۳۴۷، ۴۰.
...
در دوم جمادی الاخرة ۱۰۴۲ در فاس متولد شد و در ۱۵ رجب ۱۱۳۳ در همان جا درگذشت و در خارج باب گیزه (الجیزه) بر کرانة چپ وادی فاس (عُدْوَة القَرَویّین) به خاک سپرده شد.
بررسی لفظ بَرْدَلَّه
«بردله» به آن جهت که ریشه غیر عربی دارد در منابع عربی به صورتهای مختلف آمده است.در برخی از آن ها قرائتهای تحریف شده ای چون بِن دَلَّه نیز دیده می شود.ازینرو ناهماهنگیهایی در تلفظ اروپایی کلمه نیز دیده می شود: بُرْدُلَه، بُرْدَلَه، بِرْدِلّه، و غیره.شکل اخیر به تلفظ نام خانوادگی موجود در فاس در قرن چهاردهم از همه نزدیکتر است، و براساس بررسی دقیق نسخ خطی و استفسار از منابع مطلع محلی، تنها با دوصورتِ بَرْدَلَّه و بُرْدَلَّه سازگار است.اصل اندلسیِ خاندان محمدالعربی، چنین به ذهن متبادر می کند که این نام در زبانهای مشتق از لاتین اصلاً پسوند تصغیرِ ello ـ و درباره صفتی بوده که ظاهراً مرادف کلمه pardo به معنای گندمگون و تیره رنگ در زبان کنونی کاستیل است؛ چنین اسمی البته غریب نیست.
مولای سلیمان، کتاب عنایة اولی المجد بذکرآل الفاسی بن الجدّ، فاس ۱۳۴۷، ۴۰.
محمدالعربی که قاضی و مدرّسی معزّز بود، ظاهراً رهبر مذهبی محبوب و پرنفوذی نیز به شمار می رفت.در نیمه دوم قرن یازدهم و نیمه اول قرن دوازدهم، بویژه بین سالهای ۱۰۸۸ و ۱۱۱۸، در مسجد قرویین در مقامهای مختلف مذهبی ـ «مفتی»، «ناظر الاحْباس» (ناظر اوقاف)، «خطیب»، «امام»، «قاضی» فاس («قاضی الجماعة») ـ به خدمت مشغول بود؛ ولی به سبب فرمانهای مکرر عزل و نصب از جانب سلطان، در مقام اخیر وضعی ناپایدار داشت.بدین ترتیب، از ۱۰۸۸ که جانشین محمدبن حسن مَجّاسی (متوفی ۱۱۰۳) شد، دست کم پنج یا شش بار عزل و نصب شد.در ابتدای کار، گرفتاریهای او ظاهراً معلول این بود که مجّاسی نمی خواست دست از مقام خویش بکشد و گرفتاریهای بعدی او زاییدة سیاستها و رقابتهای محلی بود.در ۱۱۱۶ نزد مولای اسماعیل سعایت کردند که بردله بر جنازة مولای محمد عالِم، فرزند یاغی سلطان، نماز گزارده است.اما گویا خشم سلطان به او زیان عمده ای نرساند، زیرا در ۱۱۱۸ به مناسبت کسوف، در مسجد قرویین به اقامه نماز آیات پرداخت.بردله که مردی بسیار درستکار بود، در یکی از منابع به عنوان «آخرین قاضی عادلِ فاس» وصف شده است.
مولای سلیمان، کتاب عنایة اولی المجد بذکرآل الفاسی بن الجدّ، فاس ۱۳۴۷، ۴۰.
...
wikifeqh: ابوعبدالله_بردله