برجک دفاعی نوعی برج مستحکم است که اشراف اروپایی در طول قرون وسطا آن را در دژهای خود می ساختند. محققان دربارهٔ قلمرو عبارت «برجک دفاعی» بحث می کنند، اما اغلب اتفاق نظر دارند که این سازه ها، برج هایی بزرگ در قلعه ها هستند، که به عنوان آخرین پناه گاه در زمان تسخیر دژ به حساب می آیند. اولین برجک های دفاعی در طول قرن ۱۰ ام و حکومت نورماندی و آنجئو، با استفاده از چوب و به عنوان بخشی کلیدی قلعه های بیشه کوچک و حیاط بیرونی ساخته شدند. در نتیجه فتح انگلستان توسط نورمن ها در سال ۱۰۶۶، این طراحی در انگستان نیز رونق یافت، در طول نیمه دوم قرن ۱۱ام، به ولز نیز رسید و در دهه ۱۱۷۰ به ایرلند گسترش یافت. حاکمان انگلیسی - نورمنی و فرانسوی در طول قرن ۱۰ام و ۱۱ام، شروع به ساخت برجک های دفاعی سنگی کردند؛ این شامل برجک های دفاعی نورمن می شد که طراحی مربعی و مستطیلی داشتند. برجک های دفاعی سنگی علاوه بر اهمیت نظامی، دارای اهمیت سیاسی ویژه ای بودند و ساخت آن ها ممکن بود چند سال به طول انجامد.
در طول قرن ۱۲ام، طراحی های جدید شروع به ظهور نمود ( در فرانسه برجک های چهارگلبرگی شکل ظهور یافتند، درحالی که در انگلستان برج های چند ضلعی در دست ساخت بودند ) . در پایان قرن، برجک های دفاعی فرانسوی و انگلیسی کاهش یافتند. فیلیپ دوم فرانسه برای نقش بستن قدرت سلطنتی خود بر سرزمین هایش، مجموعه ای از برجک های دفاعی دایره ای را بنا نهاد، درحالی که در انگلستان برجک های دفاعی یک جا ساخته شده، بدون کاربرد بودند. در اسپانیا، برجک های دفاعی هم در دژهای مسیحیان وجود داشتند و هم در دژهای مسلمانان، اگرچه در آلمان برج های بلند به نام برگفراید به عنوان برجک دفاعی و به سبک غربی ساخته می شدند. در نیمه دوم قرن ۱۴ام، ساختن برجک دفاعی حیاتی مجدد یافت. در فرانسه، برجک دفاعی قلعه وینسنس یک سبک طراحی بلند به همراه مزغل سازی را آغاز کرد، این روش به طور برجسته به وسیله مدرسه اسپانیایی طراحی دژ در وایادولید اتخاذ شد. در همین حال، در انگلستان، برجک های دفاعی بلند در میان اشراف ثروتمند محبوب شدند: این برجک های بزرگ، بزرگترین قلعه های ساخته شده در آن دوران را ایجاد کردند.
اما در قرن ۱۶ام، برجک های دفاعی، همانند استحکامات و اقامت گاه ها، کم کم از مد افتادند. بسیاری از آن ها بین قرن های ۱۷ام و ۱۸ام، در جنگ های داخلی تخریب، یا به جایگزینی به عنوان سازه های تزئینی در باغ ها بدل شدند. در طول قرن ۱۹ام، برجک های دفاعی دوباره مد روز شدند و در انگلستان و فرانسه، معماران گوتیک، تعداد زیادی از آن ها را مرمت یا طراحی کردند. با وجود وارد آمدن خسارات متعاقب به برجک های دفاعی در فرانسه و اسپانیا طی جنگ های قرن ۲۰ام، امروزه برجک های دفاعی بخش مهمی از صنعت گردشگری و میراث فرهنگی را تشکیل می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول قرن ۱۲ام، طراحی های جدید شروع به ظهور نمود ( در فرانسه برجک های چهارگلبرگی شکل ظهور یافتند، درحالی که در انگلستان برج های چند ضلعی در دست ساخت بودند ) . در پایان قرن، برجک های دفاعی فرانسوی و انگلیسی کاهش یافتند. فیلیپ دوم فرانسه برای نقش بستن قدرت سلطنتی خود بر سرزمین هایش، مجموعه ای از برجک های دفاعی دایره ای را بنا نهاد، درحالی که در انگلستان برجک های دفاعی یک جا ساخته شده، بدون کاربرد بودند. در اسپانیا، برجک های دفاعی هم در دژهای مسیحیان وجود داشتند و هم در دژهای مسلمانان، اگرچه در آلمان برج های بلند به نام برگفراید به عنوان برجک دفاعی و به سبک غربی ساخته می شدند. در نیمه دوم قرن ۱۴ام، ساختن برجک دفاعی حیاتی مجدد یافت. در فرانسه، برجک دفاعی قلعه وینسنس یک سبک طراحی بلند به همراه مزغل سازی را آغاز کرد، این روش به طور برجسته به وسیله مدرسه اسپانیایی طراحی دژ در وایادولید اتخاذ شد. در همین حال، در انگلستان، برجک های دفاعی بلند در میان اشراف ثروتمند محبوب شدند: این برجک های بزرگ، بزرگترین قلعه های ساخته شده در آن دوران را ایجاد کردند.
اما در قرن ۱۶ام، برجک های دفاعی، همانند استحکامات و اقامت گاه ها، کم کم از مد افتادند. بسیاری از آن ها بین قرن های ۱۷ام و ۱۸ام، در جنگ های داخلی تخریب، یا به جایگزینی به عنوان سازه های تزئینی در باغ ها بدل شدند. در طول قرن ۱۹ام، برجک های دفاعی دوباره مد روز شدند و در انگلستان و فرانسه، معماران گوتیک، تعداد زیادی از آن ها را مرمت یا طراحی کردند. با وجود وارد آمدن خسارات متعاقب به برجک های دفاعی در فرانسه و اسپانیا طی جنگ های قرن ۲۰ام، امروزه برجک های دفاعی بخش مهمی از صنعت گردشگری و میراث فرهنگی را تشکیل می دهند.
wiki: برجک دفاعی
