برج هرست

برج هرست ( به انگلیسی: Hearst Tower ) نام یک برج سبز ( از لحاظ استانداردهای محیط زیست ) مرتفع در شهر نیویورک، در ایالت نیویورک است.
این برج در ۲۰۰۶ ساخته شد. ۱۸۲ متر ارتفاع دارد و متعلق به هرست کورپوریشن می باشد. دفاتر چند نشریه معروف زیرمجموعه این شرکت نیز در این ساختمان قرار دارند.
معمار این برج پست مدرنیستی، نورمن فاستر و شرکا هستند. برج هرست در جزیره منهتن واقع گرفته و اولین ساختمان آسمان خراش پایدار در این جزیره می باشد. اصلی ترین هدف این برج، برقراری یک رابطه دوستانه بین آثارش با شرایط زیست محیطی و استفاده از الگوهای طبیعت و بهره گیری مؤثر از انرژی های تجدیدشونده می باشد.
۸۰٪ فولاد به کار رفته در ساخت این بنا، از نوع بازیافتی است و ۵۰٪ آب مصرفی ساختمان از بارندگی روی سقف تأمین می شود. [ ۱]
برج هرست ( Hearst Tower ) ، نخستین ساختمان اداریِ بلند مرتبهٔ «سبز» در نیویورک، عیناً مهارت و هوشی را یادآوری می کند که فاستر و همکارانش را به سمت طراحی ضدکلیشه ای و نوآورانه سوق می دهد. [ ۲]
پایه و اساس ۶ طبقه از ساختمان توسط شرکت مؤسس، ویلیام رندولف هرست ساخته شد و به گروه معماری شهری جوزف اهدا شد. ساختمان در سال ۱۹۲۸ با هزینه ۲ میلیون دلار و مساحت ۴۰۰۰۰ فوت ( ۳۷۰۰ مترمربع ) به پایان رسید. نمای اصلی ساختمان از جنس سنگ است و در طراحی جدید توسط لندمارک، محوطه اطراف هم طراحی شده است. در اصل ساختمان به عنوان یک آسمان خراش طراحی شده ولی به دلیل رکود بزرگ اقتصادی ساخت و ساز برج به تعویق افتاد. این برج جدید، حدوداً ۸۰ سال بعد کامل شد و ساخت آن به پایان رسید و ۲۰۰۰ کارمند هرست، در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۶ نقل مکان کردند.
برج توسط نورمن فاستر طراحی شد و سازه مهندسی آن توسط کانتور سینوک و تونر طراحی شده است. برج در ۴۶ طبقه ساخته شده که ارتفاع ۱۸۲ متری ( ۵۹۷ فوت ) دارد و مساحت ۸۰۰۰۰ متر مربع ( ۸۶۰۰۰۰ فوت مربع ) به فضای اداری این برج اختصاص داده شده است. الگوی غیرمعمول فریم های مثلثی ( شناخته شده به عنوان یک دیاگرام ) به ۹۵۰۰تن ( ۱۰۴۸۰ تن ) سازه فولادی نیاز داشت. حدوداً ۲۰٪ کمتر از یک قاب فولادی. برج هرست اولین آسمان خراش در نیویورک است که برای آن در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، زمین را تخریب کردند. ساختمان در سال ۲۰۰۶ موفق به دریافت جایزه بهترین آسمان خراش رسید که تا آن زمان کامل شده بود. ایده این طرح این بود که نمای بتنی ساختمان اصلی دچار هیچ گونه تغییری نشود؛ ولی بخش میانی و هسته مرکزی ساختمان را به گونه ای بتراشد که یک کانال یا پاساژ کاملاً پهناوری ایجاد شود و به دنبال آن با استفاده از ستون های کاملاً بزرگ بتنی و فلزی برج جدید را در آن ایجاد کند. شاسی و سازه اصلی برج که از اتصال چند مثلث به دست آمده و ترکیب مهندسی چندضلعی به خود گرفته، ضمن اینکه از استحکام و از پایداری خوبی برخوردار بود، طراحی خاص آن باعث می گردید که نسبت به سازه های فلزی معمولی، ۲۰ فولاد کمتر در آن استفاده شود؛ که خود صرفه جویی قابل توجهی است. [ ۳]