برج عاج

برج عاجی لفظی است نشأت گرفته از غزل غزل های سلیمان ( ۷:۴ ) در کتاب مقدس[ ۱] که بعدتر به عنوان لقبی برای مریم مورد استفاده قرار گرفت. از قرن نوزدهم این اصطلاح در اشاره به جهان یا محیطی به کار می رود که اندیشمندان در آن مشغول پی جویی هایی منفک از دغدغه های عملی زندگی روزمره می شوند. این لفظ معمولاً حامل دلالت های تحقیرآمیز در خصوص انفکاک عمدی از جهان روزمره است: پژوهش خفیه، بیش از حد تخصصی، یا حتی بی حاصل، و نخبه گرایی آکادمیک. [ ۲]

بُرج عاج (ivory tower)اصطلاحی که نخستین بار ژرار دو نروال، شاعر فرانسوی در قرن ۱۹، ابداع کرد به معنی مقصدی خیالی برای نویسندگان و شاعرانی که از درگیری های مستقیم سیاسی دور بودند. به گفته خود او «تا ما را از عوام جدا نگاه دارد». امروزه بیشتر به معنی جدابودن هنرمند از واقعیت های اجتماعی به کار می رود.