استفان و تیموتی کی ( به انگلیسی: Stephen Quay, Timothy Quay ) ( زاده ۷ ژوئن ۱۹۴۷ در نوریس تاون پنسیلوانیا ) دو برادر دوقلوی هم سان هستند که به ساخت استاپ موشن اشتغال داشته و با لقب برادران کی شناخته می شوند.
این دو برادر پیش از اینکه به فیلم سازی گرایش پیدا کنند، به تصویرسازی کتاب اشتغال داشته اند و تصاویر سرفصلِ کتاب «شهادت کوکی یا پایان اندبری» نوشتهٔ آنتونی برگس توسط آنها کار شده اند. نزدیک به سی سال پیش از اینکه برادران کی همکاری شان را با کارل هاینز اشتوکهاوزن آغاز کنند نیز تصویرسازی کتابی با عنوان اشتوکهاوزن: مکالماتی با آهنگساز را در سال ۱۹۷۳ ( میلادی ) بر عهده گرفته بودند.
پس از فارغ التحصیل شدن از کالج هنر دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۱۹۶۹ استفان و تیموتی برای تحصیل در کالج پادشاهی هنر به لندن مهاجرت کرده و از آن هنگام در انگلستان ساکن شدند. [ ۱] فیلم های کوتاه ابتدایی این دو برادر که در لندن ساخته شد به علت از بین رفتن تنها نسخه های موجود، در دسترس نیستند. در سال ۱۹۷۰ ( میلادی ) استفان و تیموتی مدتی در هلند زندگی کردند و سپس به انگلستان برگشته و همکاری خود را با یک فارغ التحصیل کالج سلطنتی هنر به نام کیت گریفیثس که تهیه کنندگی همه فیلم های بعدی آنان را بر عهده گرفت آغاز کردند. این سه نفر در سال ۱۹۸۰ ( میلادی ) استودیوی کونینک را پایه گذاری کردند که در حال حاضر در محلهٔ سات ارک در جنوب لندن قرار دارد.
آثار برادران کی از سال ۱۹۷۹ تا به امروز از بازهٔ گسترده ای از هنرمندانِ عموماً ساختارشکن الهام می گیرد. از انیماتورهای لهستانی همچون والرین بروفچیک و یان لنیتسا گرفته تا نویسنده هایی همچون فرانتس کافکا، برونو شولتس، روبرت والزر و میشل دو گلدرود، عروسک گردان هایی همچون لادیسلاس استارویچ و ریچارد تخنر و موسیقی دانانی چون لئوش یاناچک، ژنک لیشکا و لژک ژانکوسکی که موسیقی متن آخرین کارهای آنان را نیز ساخته است. برادران کی معمولاً از انیماتور چک یان شوانکمایر ( که سومین کارشان به نام «کابین ژان شوانکماژر» را به نام اون نامگذاری کردند ) نیز به عنوان یکی از منابع الهامشان یاد می کنند اما آشنایی آنان با کارهای شوانکمایر ر سال ۱۹۸۳ و پس از اینکه سبک و جهت گیری هنری شان تا حدود زیادی شکل گرفته بود، اتفاق افتاد. [ ۲]
برادران کی در بیشتر فیلم هایشان از عروسک های مثله شده در فضاهای تاریک و احساسی استفاده می کنند. شناخته شده ترین کار آنها فیلمی کوتاه با نام خیابان کروکودیل ها است که از روی کتابی با همین نام نوشتهٔ نویسنده و هنرمند لهستانی، برونو شولتس، ساخته شده است. تری گیلیام، کارگردان و انیماتور صاحب نام، این فیلم را به عنوان یکی از ده پویانمایی برتر تاریخ انتخاب کرده است. [ ۳] «خیابان کروکودیل ها» هم چنین در نظرسنجی سال ۲۰۰۲ مجلهٔ سایت اند ساوند، توسط منتقد سینما جاناتان رومنی یه عنوان یکی از ده فیلم برتر شناخته شد. [ ۴] برادران کی تنها دو فیلم بلند سینمایی به نام های انستیتو بنیامنتا یا رؤیایی که مردم به اسم زندگی می شناسندش و پیانوکوک کنِ زلزله ساخته اند. سکانس پویانمایی در فیلم فریدا نیز توسط این دو برادر ساخته شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دو برادر پیش از اینکه به فیلم سازی گرایش پیدا کنند، به تصویرسازی کتاب اشتغال داشته اند و تصاویر سرفصلِ کتاب «شهادت کوکی یا پایان اندبری» نوشتهٔ آنتونی برگس توسط آنها کار شده اند. نزدیک به سی سال پیش از اینکه برادران کی همکاری شان را با کارل هاینز اشتوکهاوزن آغاز کنند نیز تصویرسازی کتابی با عنوان اشتوکهاوزن: مکالماتی با آهنگساز را در سال ۱۹۷۳ ( میلادی ) بر عهده گرفته بودند.
پس از فارغ التحصیل شدن از کالج هنر دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۱۹۶۹ استفان و تیموتی برای تحصیل در کالج پادشاهی هنر به لندن مهاجرت کرده و از آن هنگام در انگلستان ساکن شدند. [ ۱] فیلم های کوتاه ابتدایی این دو برادر که در لندن ساخته شد به علت از بین رفتن تنها نسخه های موجود، در دسترس نیستند. در سال ۱۹۷۰ ( میلادی ) استفان و تیموتی مدتی در هلند زندگی کردند و سپس به انگلستان برگشته و همکاری خود را با یک فارغ التحصیل کالج سلطنتی هنر به نام کیت گریفیثس که تهیه کنندگی همه فیلم های بعدی آنان را بر عهده گرفت آغاز کردند. این سه نفر در سال ۱۹۸۰ ( میلادی ) استودیوی کونینک را پایه گذاری کردند که در حال حاضر در محلهٔ سات ارک در جنوب لندن قرار دارد.
آثار برادران کی از سال ۱۹۷۹ تا به امروز از بازهٔ گسترده ای از هنرمندانِ عموماً ساختارشکن الهام می گیرد. از انیماتورهای لهستانی همچون والرین بروفچیک و یان لنیتسا گرفته تا نویسنده هایی همچون فرانتس کافکا، برونو شولتس، روبرت والزر و میشل دو گلدرود، عروسک گردان هایی همچون لادیسلاس استارویچ و ریچارد تخنر و موسیقی دانانی چون لئوش یاناچک، ژنک لیشکا و لژک ژانکوسکی که موسیقی متن آخرین کارهای آنان را نیز ساخته است. برادران کی معمولاً از انیماتور چک یان شوانکمایر ( که سومین کارشان به نام «کابین ژان شوانکماژر» را به نام اون نامگذاری کردند ) نیز به عنوان یکی از منابع الهامشان یاد می کنند اما آشنایی آنان با کارهای شوانکمایر ر سال ۱۹۸۳ و پس از اینکه سبک و جهت گیری هنری شان تا حدود زیادی شکل گرفته بود، اتفاق افتاد. [ ۲]
برادران کی در بیشتر فیلم هایشان از عروسک های مثله شده در فضاهای تاریک و احساسی استفاده می کنند. شناخته شده ترین کار آنها فیلمی کوتاه با نام خیابان کروکودیل ها است که از روی کتابی با همین نام نوشتهٔ نویسنده و هنرمند لهستانی، برونو شولتس، ساخته شده است. تری گیلیام، کارگردان و انیماتور صاحب نام، این فیلم را به عنوان یکی از ده پویانمایی برتر تاریخ انتخاب کرده است. [ ۳] «خیابان کروکودیل ها» هم چنین در نظرسنجی سال ۲۰۰۲ مجلهٔ سایت اند ساوند، توسط منتقد سینما جاناتان رومنی یه عنوان یکی از ده فیلم برتر شناخته شد. [ ۴] برادران کی تنها دو فیلم بلند سینمایی به نام های انستیتو بنیامنتا یا رؤیایی که مردم به اسم زندگی می شناسندش و پیانوکوک کنِ زلزله ساخته اند. سکانس پویانمایی در فیلم فریدا نیز توسط این دو برادر ساخته شده است.
wiki: برادران کی