برابره

[ویکی فقه] بَرابْرَه (محَّرف بَرابِره، جمعِ بَربَری)، مسلمانانی که به زبان نوبه ای سخن می گویند و در سواحل نیل ، میان اولین و سومین آبشار ، زندگی می کنند.
این لفظ، افراد قبایل کُنوز، سُکّوت و مَحَس را دربر می گیرد.
این قبایل خود را به این نام نمی خوانند و آن، بنابه گفته لین، استعمال متأخر و جدیدِ لفظی است که مؤلفان قدیمتر بر بربرهای مغرب اطلاق می کرده اند.
دَنْقَلیها که در بالای آبشار سوم زندگی می کنند، از لحاظ زبان و ساختمان بدنی به کنوز نزدیک اند، اما خود را جزئی از برابره به حساب نمی آورند.

محل سکونت برابره
سرزمینی که اکنون برابره در آن ساکن اند بخش شمالی مَقُرّه، پادشاهیِ نوبه ایِ مسیحی نشین را تشکیل می داد که در ۳۱ با عبدالله بن سعد پیمانی منعقد ساخت.
استقرار اعراب در آن نواحی، با مهاجرت قبیله ربیعه به سرزمین آسوان (۲۵۶) آغاز شد.

علت معروف شدن برابره به کنوز
گویا بعد از شکست اَبِورَقْوه (۳۹۶)، حاکم ، خلیفه فاطمی (۳۸۶ـ۴۱۱)، عنوان «کنزالدّوله» را به شیخ قبیله ربیعه در آسوان عطا کرد. به همین سبب است که برابره آن حدود، که نتیجه وصلت نوبه ایها و اعراب اند، به بنی کَنْز یا کنوز معروف اند.
در قرن هشتم، پادشاهی مقری، زیر فشار اعراب متلاشی شد.
وصلتهایی میان دو قوم صورت گرفت و اسلام جانشین مسیحیّت گردید.

اداره کنندگان سرزمین برابره
...