بدهن شطاری

[ویکی فقه] بُدْهَن ِ شَطّاری، از عارفان طریقه شطاریه در سده های ۹-۱۰ق / ۱۵-۱۶م و از نوادگان شیخ عبدالله شطاری می باشد.
سلسله نسب وی با چند واسطه به شیخ شهاب الدین عمر سهروردی (د ۶۳۲ق /۱۲۳۵م ) می رسد. جد وی شیخ عبدالله شطاری که مرید و خلیفه شیخ محمد طیفوریه و از عارفان سلسله طیفوریه بود، در سده ۹ق به فرمان شیخ ِ خود از ایران به هند سفر کرد و در روستای ماندو - از توابع مالوه - سکنی گزید و طریقت شطاریه را در آن جا بنیان نهاد. بدهن مدتی در روستای اچولی اقامت داشت ، سپس به جونپور رفت و در سلک ارادتمندان شیخ حافظ جونپوری، مرید و خلیفه شاه عبدالله شطاری درآمد و اصول طریقت شطاریه را از او فرا گرفت . وی در طریقه چشتیه شاگرد و مرید شیخ محمد عیسی تاج جونپوری بود و در این طریقه به مقام شیخیت رسید. بدهن ظاهراً افزون بر دو طریقه شطاریه و چشتیه ، در طریقه سهروردیه نیز سلوک نمود و با تعالیم و اصول این سلسله نیز آشنایی یافت ، چنانکه شاگردش قطبن نیز خود را از عارفان سهروردی می دانست .
مریدان وی
بدهن در زمان حکومت سلطان سکندر بن بهلول لودی (حک ۸۹۴ - ۹۱۵ یا ۹۲۳ق /۱۴۸۹-۱۵۰۹ یا ۱۵۱۷م )، در هند به عنوان پیر و شیخ طریقت شطاری به ارشاد و تعلیم مریدان پرداخت . برخی از مریدان او که خود در شمار بزرگان بودند، بدین شرحند: ۱. شیخ رزق الله ، معروف به راجن و متخلص به مشتاقی (د ۹۸۹ق /۱۵۸۱م ). وی عموی شیخ عبدالحق دهلوی و از جمله عارفان و فاضلان آن عصر بود. شیخ رزق الله نزد شیخ بدهن تلقین ذکر یافت . ۲. شیخ ولی شطاری بدولی (د۹۵۶ق /۱۵۴۹م ). ۳. شیخ قطب علی قطبن مؤلف افسانی عشقی مرگاوتی . ۴. شیخ بهاءالدین مندوی (د ۹۲۱ق /۱۵۱۵م ) که از مصاحبان بدهن بود و ظاهراً توسط او به طریقت شطاریه ارادت یافت ..
کرامات
کراماتی نیز به بدهن نسبت داده شده است ؛ از جمله درباره او گفته اند: به هنگام مرگ به فرزندش شیخ صدرالدین وصیت کرد که پس از آنکه به من کفن پوشاندی در کنارم بیارام تا تو را نعمت بخشم . شیخ صدرالدین نیز به وصیت پدر عمل کرد و پس از آن بود که اسرار عالم ملکوت و جبروت از عرش تا تحت الثری بر وی آشکار شد و راه بدهن را ادامه داد.
وفات
...