بدعت تراویح

[ویکی فقه] نماز تراویح یا خواندن نوافل ماه رمضان به جماعت، از بدعت هایی است که عمر بن خطاب وارد اسلام کرده است؛ پیش از او، نه در زمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) و نه در زمان ابوبکر چنین چیزی سابقه نداشته است.علمای شیعه و سنی با سند صحیح نقل کرده اند که نماز تراویح از بدعت های خلیفه دوم بوده است. همچنین بسیاری از علمای اهل سنت به این قضیه اعتراف کرده اند که در ذیل به صورت خلاصه به این قضیه پرداخته خواهد شد:
در منابع معتبر اهل سنت روایاتی وجود دارد که نشان می دهد، نماز تراویح از بدعت های عمر بن خطاب است:
← روایت اول
هرچند که همین دو روایت که در معتبر ترین کتاب آنها آمده، برای اثبات این مطلب کفایت می کند؛ اما از آن جائی که ممکن است برخی دلالت روایت را نپذیرند و آن را توجیه کنند، ما اعترافات و تصریح سخنان بزرگان اهل سنت را از قرن های مختلف در این باره نقل می کنیم تا هیچ بهانه ای باقی نماند:
← محمد بن سعد زهری
سؤال مهمی که در این قسمت پاسخ داده شود این است که اگر اهل سنت نماز تراویح را سنت حسنه می دانند، آیا فرزندان خلیفه اول و دوم به آن عمل کرده اند؟ آیا از بزرگان دیگر نیز با سنت همراهی کرده اند، یا نه؟ اگر آنها به این سنت عمل نکرده اند آیا نشانه بدعت بودن تراویح نیست؟ابن ابی شیبه در کتاب «المصنف» بابی را تحت عنوان «من کان لاَ یَقُومُ مع الناس فی رَمَضَانَ» باز کرده است و در آن روایات متعددی را ذکر کرده است که چه کسانی در نماز تروایح به جماعت شرکت نمی کرده است.در این قسمت اسامی این افراد را ذکر می کنیم:
← عمر و عثمان
...