بدائیه

لغت نامه دهخدا

( بدائیة ) بدائیة. [ ب َ ئی ی َ ] ( اِخ ) گروهی که بداء را درباره خداوند متعال جایزمی دانند. ( از تعریفات جرجانی ). از غلاة شیعه که بداءرا درباره حق تعالی جایز دانسته اند. اینان گویند مانعی ندارد که خداوند فعلی را اراده کند سپس چیزی او را آشکار شود که پیش از اراده آن فعل بر او پوشیده بود و از اراده خود منصرف شود. ( از شرح المواقف از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به بداء و بدایی شود.

فرهنگ فارسی

گروهی که بدائ را درباره خداوند متعال جایز می دانند .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بدائیّه گروهی از غلات می‏باشند.
بدائیه کسانی را گویند که بداء را در حق خدا جایز می‏دانند و گفته‏اند مانعی ندارد که خدا، حکمی را صادر کند و بعد از مدتی مخالف آن حکمی دیگر صادر نماید و کاری را بخواهد و قبل از انجام آن خلاف آن را بخواهد.

منبع
کتاب فرهنگ علم کلام، احمد خاتمی، ص۷۶. رده های این صفحه : غلات | فرق و مذاهب
wikifeqh: بدائیه

پیشنهاد کاربران

بپرس