بخش لالجین یکی از بخش های تابعه شهرستان بهار در استان همدان در غرب ایران و مرکز این بخش، شهر لالجین است. [ ۲]
این بخش با وسعت ۵۰۸ کیلومتر مربع[ ۳] و جمعیت ۴۱٬۳۸۱ نفر[ ۴] در شرق شهرستان بهار واقع شده، از جنوب به شهرستان همدان و از شمال به کبودرآهنگ محدود می شود و شامل دو دهستان مهاجران و سفالگران است. ۸۰ درصد از جمعیت شهر لالجین به پیشه سفالگری و سرامیک کاری اشتغال دارند. لالجین به عنوان مرکز تولید سفال و سرامیک خاورمیانه شناخته شده است. [ ۵]
• لالجین
• مهاجران
•
• دهستان سفالگران
• دهستان مهاجران
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش لالجین شهرستان بهار در سال ۱۳۹۵ برابر با ۴۱٬۳۸۱ نفر بوده است. اکثریت مردم این بخش به زبان ترکی تکلم می کنند[ ۴]
نام لالجین احتمالاً از دو بخش لاله و جین شکل یافته است. جین پسوند مکان است که در ساخت نام شهرها و روستاهای دیگر استان همدان نیز به کار رفته است؛ همانند وفرجین، گنده جین، دیوجین، توی جین و فارسجین. در این صورت می توان لاله جین را به معنای آبادی لاله دانست. همچنین بعید نیست که کلمه لالجین، محرّف لاجین یا لاچین باشد که در زبان ترکی، نام پرنده ای شکاری است. به هر حال، ترکیباتی همچون لعل چین، لاله چین یا لاله چینی نباید درست باشد.
برخی از اهالی شهر می گویند که به هنگام ورود مغولان به همدان گذر لشکریان چنگیزخان به لالجین افتاد. آنان گروهی از مردان این شهر را به چین فرستادند تا از هنرمندان چین، سفالگری بیاموزند. این سفرکردگان نیز پس از آموختن هنر سفالگری به لالجین برگشتند و به کار پرداختند. از آن پس این روستا لاله چین نام گرفت. این روایت به نظر افسانه ای بیش نیست؛ چون هنر سفالگری در ایران، سابقه چند هزار ساله دارد؛ لذا طی مسافت دور و دراز ایران تا چین لزومی نداشته است؛ وانگهی اعزام شدگان به چین می بایست نحوه ساخت چینی را بیاموزند و نهایتاً باید پرسید چرا باید مغولان چنین لطفی در حق بومیان این ناحیه می کردند؟ لالجین در محاورات مردم استان همدان اغلب به صورت لَلین یا لالون ( Lalon ) تلفظ می شود. [ ۵]
• تپهٔ دینارآباد
• تپهٔ گنج تپه
• امامزاده ابراهیم و عقیل دستجرد
• پل آق کرپی ( پل سفید ) دهنجرد
• پل مهاجران
• تپهٔ حسین آباد
• تپهٔ دستجرد
• تپهٔ ریکان سفلی
• تپهٔ مهاجران
• قزلر قاله سی ( قلعهٔ دختران ) در نزدیکی ساری قمیش
• مسجدجامع مهاجران[ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین بخش با وسعت ۵۰۸ کیلومتر مربع[ ۳] و جمعیت ۴۱٬۳۸۱ نفر[ ۴] در شرق شهرستان بهار واقع شده، از جنوب به شهرستان همدان و از شمال به کبودرآهنگ محدود می شود و شامل دو دهستان مهاجران و سفالگران است. ۸۰ درصد از جمعیت شهر لالجین به پیشه سفالگری و سرامیک کاری اشتغال دارند. لالجین به عنوان مرکز تولید سفال و سرامیک خاورمیانه شناخته شده است. [ ۵]
• لالجین
• مهاجران
•
• دهستان سفالگران
• دهستان مهاجران
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش لالجین شهرستان بهار در سال ۱۳۹۵ برابر با ۴۱٬۳۸۱ نفر بوده است. اکثریت مردم این بخش به زبان ترکی تکلم می کنند[ ۴]
نام لالجین احتمالاً از دو بخش لاله و جین شکل یافته است. جین پسوند مکان است که در ساخت نام شهرها و روستاهای دیگر استان همدان نیز به کار رفته است؛ همانند وفرجین، گنده جین، دیوجین، توی جین و فارسجین. در این صورت می توان لاله جین را به معنای آبادی لاله دانست. همچنین بعید نیست که کلمه لالجین، محرّف لاجین یا لاچین باشد که در زبان ترکی، نام پرنده ای شکاری است. به هر حال، ترکیباتی همچون لعل چین، لاله چین یا لاله چینی نباید درست باشد.
برخی از اهالی شهر می گویند که به هنگام ورود مغولان به همدان گذر لشکریان چنگیزخان به لالجین افتاد. آنان گروهی از مردان این شهر را به چین فرستادند تا از هنرمندان چین، سفالگری بیاموزند. این سفرکردگان نیز پس از آموختن هنر سفالگری به لالجین برگشتند و به کار پرداختند. از آن پس این روستا لاله چین نام گرفت. این روایت به نظر افسانه ای بیش نیست؛ چون هنر سفالگری در ایران، سابقه چند هزار ساله دارد؛ لذا طی مسافت دور و دراز ایران تا چین لزومی نداشته است؛ وانگهی اعزام شدگان به چین می بایست نحوه ساخت چینی را بیاموزند و نهایتاً باید پرسید چرا باید مغولان چنین لطفی در حق بومیان این ناحیه می کردند؟ لالجین در محاورات مردم استان همدان اغلب به صورت لَلین یا لالون ( Lalon ) تلفظ می شود. [ ۵]
• تپهٔ دینارآباد
• تپهٔ گنج تپه
• امامزاده ابراهیم و عقیل دستجرد
• پل آق کرپی ( پل سفید ) دهنجرد
• پل مهاجران
• تپهٔ حسین آباد
• تپهٔ دستجرد
• تپهٔ ریکان سفلی
• تپهٔ مهاجران
• قزلر قاله سی ( قلعهٔ دختران ) در نزدیکی ساری قمیش
• مسجدجامع مهاجران[ ۶]
wiki: بخش لالجین