بخت افرید

بخت آفرید در ادبیات و تاریخ فارسی:
بخت آفرید نام یکی از موبدان ( موبد در آئین زرتشت به فرد روحانی اطلاق می شود ) دربار خسرو انوشیروان ( پسر سوم قباد یکم شاهنشاه ساسانی ) بود.
از نوشته های به جا مانده از او می توان بزرگ میترای بُختگان ( اندرزنامه بخت آفرید و بزرگمهر و خسرو انوشیروان ) را نام برد.
سخنان بخت آفرید در متون پهلوی:
گویند که بُخت آفرید گفت که هیچ مردم نیست از من توانگر به جز او که از من خرسند تر است. این را نیز گفت که اگر همه ی مردم گیتی به هم رسند پس من را توانگر کردن نتوان ، زیرا به یک دست گیرم و به دیگر دست دهم ( و فقط ) رنج به من ماند
تأثیرات تاریخی: بخت آفرید جزء گروهی از مباحثان و موبدان کار آزموده زرتشتی بود که در مناظرات با مزدکیان پیروز شدند و موجب از بین رفتن فرقه مزدکیان و محکم شدن بنیان پادشاهی خسرو انوشیروان دادگر و رسمی شدن دین زرتشتی در ایران شدند.
منبع:
https://fa. wikipedia. org/wiki/بخت آفرید