بتو لووار

بتو لووآر. بتو - لووآر ( به فرانسوی: Bateau - Lavoir ) ، ( «قایق رختشور خانه» ) لقب یک ساختمان در منطقه مون مارتر در منطقه ۱۸ پاریس است که در تاریخ هنر به عنوان اقامتگاه و محل ملاقات گروهی از هنرمندان برجسته اوایل قرن بیستم، ادیبان، جمعیت تئاتر و دلالان هنر است.
در ماه مه ۱۹۷۰ آتش سوزی بیشتر ساختمان را ویران کرد و فقط نما باقی ماند، اما در سال ۱۹۷۸ کاملاً بازسازی شد.
نام «بتو - لووآر» توسط شاعر فرانسوی ماکس ژاکوب ابداع شده است. این ساختمان تاریک و کثیف بود و تقریباً به نظر می رسید کومه ای قراضه است نه یک مسکن. روزهای طوفانی، نوسان و غژغژ کردن ساختمان یادآور قایق های شستشو در رودخانه سن برای مردم بود و از این جهت این نام را بر روی آن نهاد.
این ساختمان روی یک میدان کوچک سنگفرش قرار دارد که به Place Ravignan معروف بود. در سال ۱۹۱۱، مجدداً پاتوق امیل گودو ( ۱۹۰۶–۱۸۴۹ ) رمان نویس، شاعر و روزنامه نگار محبوب بود که باشگاه ادبی مشهور لزیدروپت را تأسیس کرد. این میدان اکنون دارای یک فواره والاس است و با درختان شاه بلوط اسبی مزین شده است.
• گیوم آپولینر
• ژرژ براک
• کیس فان دنگن
• خوان گریس
• اگوست هربن
• ماکس ژاکوب
• پیر مک اورلان
• فرناند الیویه
• پابلو پیکاسو
• آگوستا پرتینگر
• پیر روردی
• آندره سالمون
• آردنگو سوفیچی
در سال ۱۹۰۸، ضیافت جشن برای هنری روسو در استودیوی پیکاسو در بتو - لووآر برگزار شد.
مطابق خاطرات دخترش، ژان، یک شب، آمادئو مودیلیانی تعدادی از نقاشی های دوستش را در حالی که در یک عصبانیت الکلی در بتو - لووآر قرار داشت، از بین برد.
بتو - لووآر یک نمایش برجسته است که در ۲۰۱۸ دوران نابغه به زندگی و هنر پابلو پیکاسو می پردازد.
همچنین در فیلم اریک رومر سال ۱۹۹۵ به نام قرار ملاقات های پاریس به نمایش درآمده است.