باکلان

باکلان یک واژۀ روسی است و نام های دیگر و فارسی قره قار[ ۱] ، قره غاز، دارغاز[ ۲] ، آب قُنبِل [ ۳] ( و در افغانستان: آزمند ) است. باکلان ها در سردۀ پرنده باکلان ها∗ و خانوادهٔ باکلانان ( Phalacrocoracidae ) جای می گیرند.
تیرۀ باکلانان ( باکلانیان[ ۴] ) ، دارقازان[ ۵] یا آب قَنبَلان[ ۶] ( نام علمی: Phalacrocoracidae ) نام یک تیره از پرندگان راستهٔ بوبی سانان است که شامل نزدیک به ۴۰ باکلان در می شود.
پرندگان تیرۀ باکلانان دارای ۴۰ گونه است. جانوران این تیرۀ پرندگانی آبزی از راستهٔ مرغ سقاسانان هستند، به رنگ سیاه صیقلی و گردن بلند که میان همۀ انگشتان پاهایشان با پردهۀ کاملی به هم پیوسته است. باکلان ها به میزان زیادی از ماهی تغذیه می کنند. از گونه های بومی ایران می توان به باکلان بزرگ و باکلان کوچک اشاره کرد. باکلان ها از مرغان دریایی میان جثه تا بزرگ جثه هستند. اندازه آن ها از باکلان کوتوله∗ که ۴۵ سانتیمتر طول و ۳۴۰ گرم وزن دارد، آغاز می شود تا باکلان بی پرواز∗ که ۱۰۰ سانتیمتر طول و ۵ کیلوگرم وزن دارد. البته باکلان عینکی∗ که به تازگی منقرض شده با میانگین وزن ۶٫۳ کیلوگرم از همه دیگر گونه ها بزرگ تر بود.

باکلان (ترکیه). باکلان ( به ترکی استانبولی: Baklan ) یک منطقهٔ مسکونی در ترکیه است که در استان دنیزلی واقع شده است. [ ۳] باکلان ۹۵۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

باکِلان (cormorant)
باکِلان
باکِلان
هر یک از انواع پرندگان غواص دریایی، عمدتاً از جنس Phalacrocorax، راستۀ پلیکان سانان. طول آن ها حدود ۹۰ سانتی متر است و پاهایی پرده دار، گردنی بلند، منقاری قلاب دار، و پر و بالی سیاه و براق دارند. باکلان ها عموماً از ماهی و نرم تنان تغذیه، و شکار خود را با شیرجه زدن و غواصی صید می کنند. این پرندگان گاهی تا اعماق زیاد در آب فرو می روند. آن ها غذا را داخل کیسه ای قرار می دهند که از پوست قابل اتساعی در جلوی گلویشان شکل گرفته است. بعضی از گونه ها در رودخانه ها و دریاچه های درون بوم تولید مثل می کنند. Phalacrocorax carbo سر و گردنی به رنگ روشنِ درخشان و پرهایی سیاه سرمه ای، با لکه هایی سفید دارد. رنگ کلّی بدن آن ها سیاه سبزفام، گلویشان سفید، و منقار و پاهایشان خاکستری تیره است. حدود ۳۰ گونه از باکلان ها شناسایی شده است که از آن جمله اند باکلان های بدون پرواز Nannopterum harrisi در جزایر گالاپاگوس، باکلان کاکلی یا باکلان سبزPhalacrocorax aristotelis ، و باکلان کوچک اروپایی Halietor pygmaeus که پرندۀ خاص آب های شیرین است. باکلان سینه سفید Phalacrocorax bougainvillei، بومی سواحل پرو و مهم ترین تولیدکنندۀ نوعی کود پرندگان، موسوم به گوانو، در آن مناطق است. بنابر تخمین RSPB در ۱۹۹۸، ۸هزار جفت باکلان بالغ در بریتانیا وجود داشت که کمتر از تعداد حواصیل های خاکستری است. باکلان چشم آبی یا باکلان شاهی (شاه قره قاز)Phalacrocoraxatriceps یگانه گونۀ پرندۀ جنوبگان است که جوجه هایش لخت و بدون کرک به دنیا می آیند. این جوجه ها را والدین در سه هفتۀ اول زندگی گرم می کنند و سپس به نوبت، هر یک از والدین به آن ها غذا می دهند. جوجه ها پس از حدود هفت هفته آشیانه را ترک می کنند. در ایران سه گونه باکلان شناسایی شده است: باکلان کوچک (Phalacrocorax pygmeus)، باکلان بزرگ (Phalacrocorax carbo)، و باکلان گلوسیاه (Phalacrocorax nigrogularis). این سه پرنده خانوادۀ باکلان را در ایران تشکیل می دهند.