بانک اطلاعات پزشکی (Biobank). بیوبانک - بانک اطلاعات پزشکی ( به انگلیسی: Biobank ) نوعی بانک اطلاعاتی است که نمونه های بیولوژیکی ( معمولاً از انسان ) را برای استفاده در تحقیقات و پژوهش های مختلف ذخیره می کند. از اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی این بانک های اطلاعات پزشکی به عنوان منابع مهمی در تحقیقات پزشکی بشمار می روند، بطوریکه از بسیاری از تحقیقات امروزی نظیر ژنومیک و پزشکی شخصی پشتیبانی می کنند.
در حقیقت biobankها این امکان را برای محققان فراهم می کند تا امکان دسترسی به داده های تعداد کثیری از مردم را داشته باشند. نمونه های موجود در biobankها و داده های منتج از آن ها، اغلب می تواند توسط محققان مختلفی برای استفاده در تحقیقاتی که اهداف متقابلی را دنبال می کنند، استفاده شوند. به عنوان مثال بسیاری از بیماری ها با چندریختی تک - نوکلئوتیدی همراه هستند که انجام مطالعات همخوانی در گستره ژنوم با استفاده از مجموعه های بزرگی از نمونه ها می تواند برای تشخیص نشانگرهای این بیماری ها کمک کند. در حقیقت این مجموعه های بزرگ بیانگر ده ها یا صدها هزار فرد مختلف می باشند. محققان بسیاری بر سر تعداد نمونه های مورد نیاز جهت ایجاد biobankها اختلاف نظر دارند.
ایجاد biobankها سوالات بسیاری را در خصوص حریم شخصی، اخلاق پژوهش و اخلاق پزشکی مطرح کرده است. درحالیکه نظرات افراد در مورد اینکه چه چیزی اخلاق در زمینه biobankها را تشکیل می دهد، با هم متفاوت است، نتیجه اجماع این نظرات بر این موضوع اتفاق نظر دارد که اجرای پروژه های biobank بدون در نظر گرفتن اصول و ساختار و سیاست های مشخص و دقیق مدیریتی، می تواند برای جوامعی که در این پروژه ها شرکت می کنند عواقب نامناسبی داشته باشد.
قبل از اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی، دانشمندان نمونه های بیولوژیکی مورد نیاز خود برای آزمایش هایشان را جمع آوری می کردند و هیچگونه هدف خاصی از انتشار نمونه های خود با سایر آزمایشگاه ها نداشتند. [ ۱] دانشمندان حوزه ژنتیک در هنگام مطالعه بر روی اختلالات ژنتیکی تنها آن دسته از ژن هایی را در نظر می گرفتند که انتظار داشتند با اختلال به وجود آمده در ارتباط باشد. به عنوان مثال تنها BRCA 1 را در جهش موجودات و BRCA 2 را در سرطان پستان. [ ۱]
در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی دانشمندان متوجه شدند که اگرچه حداقل بخشی از بیماری های متعدد به وسیلهٔ یک عنصر ژنتیکی ایجاد می گردد، اما بیماری های کمی وجود دارند که تنها از یک ژن معیوب نشات گرفته باشند. بسیاری از بیماری های ژنتیکی به وسیلهٔ تأثیر چندین فاکتور ژنتیکی روی ژن های مختلف، ایجاد می شود. [ ۱] از آنجاییکه استراتژی در نظر گرفتن تنها یک ژن برای پیدا کردن عناصر ژنتیکی بسیاری از بیماری ها مؤثر نبود و همچنین هزینه تکنولوژی های جدید برای امتحان یک ژن در برابر انجام تحلیل های گسترده ژنی تقریباً یکسان بود، دانشمندان شروع به جمع آوری مقادیر زیادی از اطلاعات ژنتیکی کردند. [ ۱] در همان زمان پیشرفت هایی که در تکنولوژی صورت گرفت، امکان انتشار و اشتراک گسترده اطلاعات را فراهم نمود، بنابراین بسیاری از دانشمندانی که در زمینه ژنتیک فعال بودند، دریافتند که دسترسی به داده های منتج از تحلیل های ژنی به هر دلیلی می تواند در عمل و در بسیاری از تحقیقات دیگر در حوزه ژنتیک بسیار مفید باشد. [ ۱] بنابراین بجای آنکه داده ها در یک آزمایشگاه باقی بمانند، دانشمندان شروع به جمع آوری حجم عظیمی از این داده ها در یک مکان خاص در جهت اشتراک و استفاده پژوهشگران نمودند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حقیقت biobankها این امکان را برای محققان فراهم می کند تا امکان دسترسی به داده های تعداد کثیری از مردم را داشته باشند. نمونه های موجود در biobankها و داده های منتج از آن ها، اغلب می تواند توسط محققان مختلفی برای استفاده در تحقیقاتی که اهداف متقابلی را دنبال می کنند، استفاده شوند. به عنوان مثال بسیاری از بیماری ها با چندریختی تک - نوکلئوتیدی همراه هستند که انجام مطالعات همخوانی در گستره ژنوم با استفاده از مجموعه های بزرگی از نمونه ها می تواند برای تشخیص نشانگرهای این بیماری ها کمک کند. در حقیقت این مجموعه های بزرگ بیانگر ده ها یا صدها هزار فرد مختلف می باشند. محققان بسیاری بر سر تعداد نمونه های مورد نیاز جهت ایجاد biobankها اختلاف نظر دارند.
ایجاد biobankها سوالات بسیاری را در خصوص حریم شخصی، اخلاق پژوهش و اخلاق پزشکی مطرح کرده است. درحالیکه نظرات افراد در مورد اینکه چه چیزی اخلاق در زمینه biobankها را تشکیل می دهد، با هم متفاوت است، نتیجه اجماع این نظرات بر این موضوع اتفاق نظر دارد که اجرای پروژه های biobank بدون در نظر گرفتن اصول و ساختار و سیاست های مشخص و دقیق مدیریتی، می تواند برای جوامعی که در این پروژه ها شرکت می کنند عواقب نامناسبی داشته باشد.
قبل از اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی، دانشمندان نمونه های بیولوژیکی مورد نیاز خود برای آزمایش هایشان را جمع آوری می کردند و هیچگونه هدف خاصی از انتشار نمونه های خود با سایر آزمایشگاه ها نداشتند. [ ۱] دانشمندان حوزه ژنتیک در هنگام مطالعه بر روی اختلالات ژنتیکی تنها آن دسته از ژن هایی را در نظر می گرفتند که انتظار داشتند با اختلال به وجود آمده در ارتباط باشد. به عنوان مثال تنها BRCA 1 را در جهش موجودات و BRCA 2 را در سرطان پستان. [ ۱]
در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی دانشمندان متوجه شدند که اگرچه حداقل بخشی از بیماری های متعدد به وسیلهٔ یک عنصر ژنتیکی ایجاد می گردد، اما بیماری های کمی وجود دارند که تنها از یک ژن معیوب نشات گرفته باشند. بسیاری از بیماری های ژنتیکی به وسیلهٔ تأثیر چندین فاکتور ژنتیکی روی ژن های مختلف، ایجاد می شود. [ ۱] از آنجاییکه استراتژی در نظر گرفتن تنها یک ژن برای پیدا کردن عناصر ژنتیکی بسیاری از بیماری ها مؤثر نبود و همچنین هزینه تکنولوژی های جدید برای امتحان یک ژن در برابر انجام تحلیل های گسترده ژنی تقریباً یکسان بود، دانشمندان شروع به جمع آوری مقادیر زیادی از اطلاعات ژنتیکی کردند. [ ۱] در همان زمان پیشرفت هایی که در تکنولوژی صورت گرفت، امکان انتشار و اشتراک گسترده اطلاعات را فراهم نمود، بنابراین بسیاری از دانشمندانی که در زمینه ژنتیک فعال بودند، دریافتند که دسترسی به داده های منتج از تحلیل های ژنی به هر دلیلی می تواند در عمل و در بسیاری از تحقیقات دیگر در حوزه ژنتیک بسیار مفید باشد. [ ۱] بنابراین بجای آنکه داده ها در یک آزمایشگاه باقی بمانند، دانشمندان شروع به جمع آوری حجم عظیمی از این داده ها در یک مکان خاص در جهت اشتراک و استفاده پژوهشگران نمودند. [ ۱]
