بان می

بان می ( به ویتنامی: Bánh mì یا banh mi ) ; ( /ˈbɑːn ˌmiː/ ، [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] /ˈbæn/ . [ ۵] Vietnamese:& nbsp; ) اصطلاحی ویتنامی برای نوع خاصی از ساندویچ است. در اصل این واژه برای همه نوع نان استفاده می شد. باگت، که بیشتر معادل بان می استفاده می شود، در دوران استعمار توسط فرانسوی ها در هندوچین معرفی شد و به محبوب ترین شکل نان تبدیل گشت. بان می ویتنامی کوچکتر از باگت فرانسوی است و از آرد گندم تهیه شده و با آرد برنج مخلوط می شود. این ها به بان می پوسته نازک تر و تردتر می بخشد.
بان می در غذاهای ویتنامی به نوعی باگت گفته می شود که غالباً از طول برش می خورد و به عنوان ساندویچ با مواد مختلف خوراکی پر می شود و به عنوان وعده غذایی سرو می شود. بان می ساده نیز به عنوان غذای اصلی خورده می شود.
یک بان می ویتنامی معمولی تلفیقی است از گوشت و سبزیجات از غذاهای بومی ویتنامی مانند چالا ( chả lảa کالباس گوشت خوک ) ، برگ گشنیز، خیار، ترشی هویج و ترشی ترب سفید که همراه با چاشنی غذاهای فرانسوی مانند پاته به همراه فلفل قرمز و مایونز سرو می شود. [ ۶] با این حال، از طیف گسترده ای از پر کردنی های محبوب، از سو مای گرفته تا بستنی نیز استفاده می شود. در ویتنام، ساندویچ ها معمولاً برای صبحانه یا به عنوان میان وعده خورده می شوند. آنها برای ناهار یا شام خیلی خشک در نظر گرفته می شوند. [ ۷]
باگت در اواسط قرن نوزدهم، زمانی که ویتنام بخشی از هندوچین فرانسه بود، به ویتنام معرفی شد و تا اوایل قرن بیستم به عنوان غذای اصلی مردم ویتنام تبدیل شد. در دهه ۵۰، یک ساندویچ سبک ویتنامی کاملاً مشهور در سایگون توسعه یافت که به یک غذای محبوبخیابانی تبدیل شد. پس از جنگ ویتنام، ویتنامی های خارج از کشور بان می را در کشورهایی مانند استرالیا، کانادا و ایالات متحده محبوب کردند.