بالدور راگنارسون

بالدور راگنارسون ( به انگلیسی: Baldur Ragnarsson ) ( زادهٔ سال ۱۹۳۰ میلادی - درگذشتهٔ ٢۵ دسامبر ٢٠١٨ ) ، شاعر، نویسنده، اسپرانتودان، مؤلف آثار ادبی فراوان و باارزشی به زبان فراساختهی اسپرانتو، معلم و مدیر مدرسه در ایسلند بود. او در سال ۲۰۰۷ نامزد دریافت جایزهٔ ادبی نوبل نیز شده بود. راگنارسون سال های زیادی مقام رهبری ( پرزیدنت ) انجمن اسپرانتوی ایسلند را به عهده داشت. او مسابقه ادبی انجمن جهانی اسپرانتو را هم کم و بیش از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۵ رهبری کرد. در کنگرهٔ جهانی اسپرانتو که در سال ۱۹۷۷ در ریکیاویک تشکیل شد نیز راگنارسون پرزیدنت کمیتهٔ برنامه ریزی آن و معاون پرزیدنت انجمن جهانی اسپرانتو بود. او به مدت ۳ سال در سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۶ مسئول فرهنگ و آموزش و پرورش بود و پس از آن عضو افتخاری این سازمان بوده است.
در حالی که بسیاری از زبان های ملیِ جهان با وجود سابقهٔ چندهزارسالهٔ خود هنوز موفق به ارائهٔ نویسنده ای نشده اند که نامزد جایزهٔ ادبیِ نوبل گردد، زبان اسپرانتو که در سال ۱۸۸۷ ابداع گردید و نسبت به زبان های ملی موجود، بسیار جوان و حتی نوپاست، بارها موفق به کسب چنین افتخار بزرگی شد. برای مثال، در سال های ۱۹۹۹، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ میلادی ویلیام اُلد، نویسندهٔ توانای اسکاتلندی به پاس تألیف بیش از پنجاه کتاب به زبان بین المللی اسپرانتو، کاندیدای دریافت جایزهٔ ادبیِ نوبل گردید. از زمان انتشار زبان اسپرانتو، یعنی سال ۱۸۸۷ تا هنگام به وقوع پیوستنِ این واقعهٔ زبان شناسی و ادبیِ بزرگ و بی نظیر در جهان، تنها ۱۱۲ سال گذشته بود. این امر خود به تنهایی گویای نبوغ بسیار زیاد لودویک زامنهوف در ساخت زبان اسپرانتو نیز هست، چرا که زبان های ابداعیِ فراوانی، چه قبل از پیدائیِ اسپرانتو، و چه پس از آن وجود داشته اند، که حتی نام اکثریت قریب به اتفاق آن ها را نیز کسی به یاد ندارد. بالدور راگنارسون نیز برای نخستین بار در سال ۲۰۰۷ نامزد دریافت جایزهٔ ادبی نوبل از طرف کانون نویسندگان اسپرانتوزبان گردید.
وی در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۸ درگذشت.