باقی در قران

[ویکی فقه] باقی در قرآن. باقی ، پاینده، پایدار ، جاویدان، از اسما و صفات الهی است.
باقی از اسمای خداست و گرچه در قرآن بدان تصریح نشده؛ ولی از آیاتی استفاده می شود؛ مانند:«واللّهُ خَیرٌ واَبقی»، «و یَبقی وجهُ رَبِّکَ ذوالجَللِ والاِکرام» و «کُلُّ شَیء هالِکٌ اِلاّ وجهَه». البته در صورتی می توان اسم باقی را از دو آیه اخیر استفاده کرد که مقصود از « وجه » ذات پروردگار باشد. در روایات به اسم باقی تصریح شده است.
معنا
باقی اسم فاعل از ریشه بقا و بقا در برابر فناست. فنا یعنی زایل شدن و از بین رفتن و بقا به معنای ثابت ماندن و دائم بودن است.
← لغوی
و چنانچه برخی از موجودات مانند مجردات از بقا برخوردار باشند، به نحو نسبی ، مجاز و بالغیر خواهد بود و شاید وجه اطلاق بقاء با صیغه افعل تفضیلی بر خداوند در همین نکته نهفته باشد. در دعای صباح نیز خداوند به کسی که در عزّ و بقا یگانه است و بندگان خویش را با مرگ و فنا مقهور ساخته خوانده شده است.
واجب الوجود بالذات
...