بازی ورزش یا بازی - ورزش ( به انگلیسی: exergame ) واژه ای مرکب از «ورزش» و «بازی» است ) ، [ ۱] اصطلاحی است که برای بازی های ویدیوئی استفاده می شود که فرمی از ورزش کردن نیز هستند. بازی ورزش به تکنولوژی ای وابسته است که حرکت یا عکس العمل بدن را دنبال می کند. به این ژانر، به دلیل پایان دادن به کلیشه های مرسوم بازی به عنوان فعالیتی بدون تحرک، و همچنین تشویق یک شیوه زندگی فعال، بها داده شده است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که بازی - ورزش ها در واقع شیوه زندگی فعال تری را ایجاد نمی کنند. [ ۲] به بازی - ورزش ها، به عنوان تحولی در تغییرات تکنولوژی نگاه می شود که تلاشش مفرح ساختن بیشتر بازی های ویدیوئی است.
ریشه این ژانر را می توان در بازی هائی که اواخر دهه ۸۰ میلادی به بازار آمدند جستجو کرد که از آن جمله می توان به پاور پد ( یا مربی خانگی ) اشاره کرد که برای سیستم سرگرمی نینتندو ( ان ئی اس ) در سال ۱۹۸۶، و فوت کراز، که برای آتاری ۲۶۰۰ در سال ۱۹۸۷ به بازار آمد؛ با این حال هر دو موفقیت کمی داشتند. [ ۳] از دنس دنس روولوشن کونامی به عنوان یکی از اولین موفقیت های بازی ورزش یاد شده است؛ و زمانی که از آرکید به پلی استیشن منتقل شد، بیش از سه میلیون نسخه از آن فروخته شد. [ ۴] در سال های ۲۰۰۰، یک سری دستگاه و بازی، شیوه بازی ورزش را برای موفقیت بیشتر استفاده کردند:[ ۵] دوربین آی توی بیش از ۱۰ میلیون واحد فروخته، [ ۶] در حالی که ویی فیت نینتندو بیش از ۲۱ میلیون نسخه فروخته است. [ ۷] تا قبل از ۲۰۰۹، بازی های
جدیدترین[ ۸] مدل طبقه بندی ورودی داده برای دستگاه های بازی ویدیوئی فعال، شامل شش نوع تکنیک ورودی داده می شود:
• ژست: در این تکنیک، بازیکنان کل بدن یا بخشی از آن را به شکلی ساختار بندی شده، حرکت می دهند تا عملی را در بازی انجام دهند؛ مثل حرکت دست به سمت جلو و عقب هنگام بازی تنیس. وقتی ژست کامل شد، به دستور برنامه ریزی شده استناد می شود.
• مواضع: این نوع، نشان دهنده موقعیت بازیکن در یک لحظه مشخص است. مثل بازی های رقصی که بازیکن باید بار اساس موسیقی، در زمان مشخص، در مکانی مشخص باشد.
• نقطه: این تکنیک نشان داده می شود زمانی که یک بازیکن به مکانی مشخص در صفحه با انگشت، دست یا دستگاه کنترلی اشاره می کند.
• قدرت: این نوع مرتبط با درجه قدرت بدنی بازیکن است که معمولاً با سرعت حرکت شخصیت بازی مرتبط است.
• کنترل مداوم: این تکنیک برای فیلم برداری و نقشه برداری از حرکت بازیکن در دنیای فیزیکی به وسیلهٔ اشیا یا شخصیت های درون بازی درون جهان مجازی aست. برای مثال، بازی هائی که در آنها، بازیکنان حرکت ماشین را با یک فرمان مجازی کنترل می کنند.
• ضربه زدنی: ورودی این نوع به محض اینکه بازیکن یک شی یا سطح فیزیکی را لمس می کند، فیلم برداری می شود. مثل زمانی که در بازی دنس دنس روولوشن، بازیکن باید یک محل خاص را همزمان با موزیک، لمس کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریشه این ژانر را می توان در بازی هائی که اواخر دهه ۸۰ میلادی به بازار آمدند جستجو کرد که از آن جمله می توان به پاور پد ( یا مربی خانگی ) اشاره کرد که برای سیستم سرگرمی نینتندو ( ان ئی اس ) در سال ۱۹۸۶، و فوت کراز، که برای آتاری ۲۶۰۰ در سال ۱۹۸۷ به بازار آمد؛ با این حال هر دو موفقیت کمی داشتند. [ ۳] از دنس دنس روولوشن کونامی به عنوان یکی از اولین موفقیت های بازی ورزش یاد شده است؛ و زمانی که از آرکید به پلی استیشن منتقل شد، بیش از سه میلیون نسخه از آن فروخته شد. [ ۴] در سال های ۲۰۰۰، یک سری دستگاه و بازی، شیوه بازی ورزش را برای موفقیت بیشتر استفاده کردند:[ ۵] دوربین آی توی بیش از ۱۰ میلیون واحد فروخته، [ ۶] در حالی که ویی فیت نینتندو بیش از ۲۱ میلیون نسخه فروخته است. [ ۷] تا قبل از ۲۰۰۹، بازی های
جدیدترین[ ۸] مدل طبقه بندی ورودی داده برای دستگاه های بازی ویدیوئی فعال، شامل شش نوع تکنیک ورودی داده می شود:
• ژست: در این تکنیک، بازیکنان کل بدن یا بخشی از آن را به شکلی ساختار بندی شده، حرکت می دهند تا عملی را در بازی انجام دهند؛ مثل حرکت دست به سمت جلو و عقب هنگام بازی تنیس. وقتی ژست کامل شد، به دستور برنامه ریزی شده استناد می شود.
• مواضع: این نوع، نشان دهنده موقعیت بازیکن در یک لحظه مشخص است. مثل بازی های رقصی که بازیکن باید بار اساس موسیقی، در زمان مشخص، در مکانی مشخص باشد.
• نقطه: این تکنیک نشان داده می شود زمانی که یک بازیکن به مکانی مشخص در صفحه با انگشت، دست یا دستگاه کنترلی اشاره می کند.
• قدرت: این نوع مرتبط با درجه قدرت بدنی بازیکن است که معمولاً با سرعت حرکت شخصیت بازی مرتبط است.
• کنترل مداوم: این تکنیک برای فیلم برداری و نقشه برداری از حرکت بازیکن در دنیای فیزیکی به وسیلهٔ اشیا یا شخصیت های درون بازی درون جهان مجازی aست. برای مثال، بازی هائی که در آنها، بازیکنان حرکت ماشین را با یک فرمان مجازی کنترل می کنند.
• ضربه زدنی: ورودی این نوع به محض اینکه بازیکن یک شی یا سطح فیزیکی را لمس می کند، فیلم برداری می شود. مثل زمانی که در بازی دنس دنس روولوشن، بازیکن باید یک محل خاص را همزمان با موزیک، لمس کند.
wiki: بازی ورزش