بازی های مسخره (فیلم ۱۹۹۷). بازی های مسخره ( به انگلیسی: Funny Games ) فیلمی در ژانر مهیج روان شناسانه به کارگردانی میشائل هانکه، کارگردان اتریشی است که در سال ۱۹۹۷ ساخته شد. داستان فیلم دربارهٔ دو مرد جوان است که پدر و مادر و کودکی را گروگان می گیرند و برای تفریح آن ها را به انجام بازی های سادیستی وامی دارند. [ ۱]
داستان از جایی آغاز می شود که یک خانواده ثروتمند آلمانی، سوزان لوتار، در نقش آنا، به همراه شوهرش گئورگ ( با بازی اولریش موهه ) و پسر کوچکشان گئورگی خیال دارند تعطیلات خود را در ویلای زیبای تابستانی شان که در کنار یک دریاچه قرار دارد بگذرانند. وقتی پدر و پسر به قایق سواری می روند، مرد جوان مؤدبی به نام پیتر ( با بازی فرانک گیرینگ ) دم در خانه ظاهر می شود و از آنا می خواهد چند تخم مرغ به او قرض بدهد. دقایقی بعد دوباره برمی گردد و ادعا می کند در راه تخم مرغ ها شکسته اند و چند تخم مرغ دیگر می خواهد. آنا خیال دارد چند تخم مرغ دیگر به او بدهد اما مسیر گفتگو به سرعت تغییر می کند. لحن دلپذیر پیتر کم کم خصمانه می شود. سر و کله دوست پیتر، پل ( با بازی آرنو فریش ) پیدا می شود. وقتی گئورگ برمی گردد از آن ها می خواهد بروند. اما پل و پیتر ویلا را ترک نمی کنند. به زودی روند داستان تغییر می کند. آن ها دست و پای خانواده را می بندند و خشونت و شکنجه آغاز می شود. آن ها به شیوه ای که یادآور برتولت برشت است گاهی خطاب به دوربین حرف می زنند و در یک جای فیلم، صحنه ای را به عقب برمی گردانند تا خشونت بیشتری بر قربانیانشان اعمال کنند. [ ۲]
فیلم بازی های مسخره به رابطه تماشاگر با خشونت و خشونت بصری ای که تماشگر فیلم مصرف می کند می پردازد. در این فیلم، قواعد ژانر تریلر به چالش کشیده می شود. بخش بزرگی از خشونت فیلم در واقع دیده نمی شود، بلکه بیننده از طریق صداهایی که می شنود یا واکنش بازیگران، به اتفاقی که در صحنه رخ داده پی می برد. شخصیت های شرور فیلم شباهتی با شخصیت بد کلیشه ای فیلم های دیگر ژانر ندارند. فاجعه یا اتفاق ناگواری در کودکی آن ها را به سمت خشونت سوق نداده است. آن ها خشونت می کنند چون حوصله شان از زندگی معمولی کسالت بار طبقه متوسط سر رفته و چون قادر به خشونت اند. فیلم به شیوه ای واقع گرایانه واکنش های خانواده قربانی را نمایش می دهد. در جایی از فیلم، که پسر کوچک کشته شده و مردان جوان ظاهراً خانه را ترک کرده اند، زن و شوهر قاعدتاً می توانند فرار کنند، اما بر خلاف انتظار آن ها مدتی طولانی به حال خود باقی می مانند. آن ها بیش از آن آسیب دیده و تحقیر شده اند که بتوانند حرکتی بکنند. در جایی دیگر فیلم ساز درک مخاطب از واقعیت را مورد پرسش قرار می دهد و به او یادآوری می کند چیزی که در حال تماشای آن است صرفاً یک فیلم است. مردان جوان رو به دوربین از مخاطب می پرسند که آن ها چه فکر می کنند؟ آیا به نظر مخاطب، این خانواده شانسی برای زنده ماندن دارد؟ وقتی آنا تفنگ را می قاپد و به پیتر شلیک می کند، پل صحنه را به عقب برمی گرداند و سیر اتفاقات فیلم را عوض می کند. [ ۳] وقتی آنا می پرسد چرا یک باره آن ها را نمی کشند؟ پل جواب می دهد که در آن صورت لذت همه ما زایل خواهد شد. پاسخی که پل در مورد خشونت فیلم می دهد «لذت» است. که به اندازه هر پاسخ دیگری پوچ است اما در واقع فیلم هایی از این دست دقیقاً به منظور سرگرمی، لذت و تفریح مخاطب ساخته می شوند. هدف غایی سرگرمی در رسانه های جمعی همین لذت است. [ ۴]
داستان از جایی آغاز می شود که یک خانواده ثروتمند آلمانی، سوزان لوتار، در نقش آنا، به همراه شوهرش گئورگ ( با بازی اولریش موهه ) و پسر کوچکشان گئورگی خیال دارند تعطیلات خود را در ویلای زیبای تابستانی شان که در کنار یک دریاچه قرار دارد بگذرانند. وقتی پدر و پسر به قایق سواری می روند، مرد جوان مؤدبی به نام پیتر ( با بازی فرانک گیرینگ ) دم در خانه ظاهر می شود و از آنا می خواهد چند تخم مرغ به او قرض بدهد. دقایقی بعد دوباره برمی گردد و ادعا می کند در راه تخم مرغ ها شکسته اند و چند تخم مرغ دیگر می خواهد. آنا خیال دارد چند تخم مرغ دیگر به او بدهد اما مسیر گفتگو به سرعت تغییر می کند. لحن دلپذیر پیتر کم کم خصمانه می شود. سر و کله دوست پیتر، پل ( با بازی آرنو فریش ) پیدا می شود. وقتی گئورگ برمی گردد از آن ها می خواهد بروند. اما پل و پیتر ویلا را ترک نمی کنند. به زودی روند داستان تغییر می کند. آن ها دست و پای خانواده را می بندند و خشونت و شکنجه آغاز می شود. آن ها به شیوه ای که یادآور برتولت برشت است گاهی خطاب به دوربین حرف می زنند و در یک جای فیلم، صحنه ای را به عقب برمی گردانند تا خشونت بیشتری بر قربانیانشان اعمال کنند. [ ۲]
فیلم بازی های مسخره به رابطه تماشاگر با خشونت و خشونت بصری ای که تماشگر فیلم مصرف می کند می پردازد. در این فیلم، قواعد ژانر تریلر به چالش کشیده می شود. بخش بزرگی از خشونت فیلم در واقع دیده نمی شود، بلکه بیننده از طریق صداهایی که می شنود یا واکنش بازیگران، به اتفاقی که در صحنه رخ داده پی می برد. شخصیت های شرور فیلم شباهتی با شخصیت بد کلیشه ای فیلم های دیگر ژانر ندارند. فاجعه یا اتفاق ناگواری در کودکی آن ها را به سمت خشونت سوق نداده است. آن ها خشونت می کنند چون حوصله شان از زندگی معمولی کسالت بار طبقه متوسط سر رفته و چون قادر به خشونت اند. فیلم به شیوه ای واقع گرایانه واکنش های خانواده قربانی را نمایش می دهد. در جایی از فیلم، که پسر کوچک کشته شده و مردان جوان ظاهراً خانه را ترک کرده اند، زن و شوهر قاعدتاً می توانند فرار کنند، اما بر خلاف انتظار آن ها مدتی طولانی به حال خود باقی می مانند. آن ها بیش از آن آسیب دیده و تحقیر شده اند که بتوانند حرکتی بکنند. در جایی دیگر فیلم ساز درک مخاطب از واقعیت را مورد پرسش قرار می دهد و به او یادآوری می کند چیزی که در حال تماشای آن است صرفاً یک فیلم است. مردان جوان رو به دوربین از مخاطب می پرسند که آن ها چه فکر می کنند؟ آیا به نظر مخاطب، این خانواده شانسی برای زنده ماندن دارد؟ وقتی آنا تفنگ را می قاپد و به پیتر شلیک می کند، پل صحنه را به عقب برمی گرداند و سیر اتفاقات فیلم را عوض می کند. [ ۳] وقتی آنا می پرسد چرا یک باره آن ها را نمی کشند؟ پل جواب می دهد که در آن صورت لذت همه ما زایل خواهد شد. پاسخی که پل در مورد خشونت فیلم می دهد «لذت» است. که به اندازه هر پاسخ دیگری پوچ است اما در واقع فیلم هایی از این دست دقیقاً به منظور سرگرمی، لذت و تفریح مخاطب ساخته می شوند. هدف غایی سرگرمی در رسانه های جمعی همین لذت است. [ ۴]
بازی های مسخره (فیلم ۲۰۰۷). بازی های مسخره ( به انگلیسی: Funny Games ) فیلمی محصول سال ۲۰۰۷ به کارگردانی میشائل هانکه در ژانر تریلر روانشناسانه است. این فیلم بازسازی فیلمی به همین نام اثر خود هانکه است که در سال ۱۹۹۷ ساخته شده بود.
فیلم داستان خانواده ای سه نفره را روایت می کند که برای تفریح به ویلای خود می روند. در آن جا با دو جوان برخورد می کنند که در ظاهر برای گرفتن تخم مرغ به خانهٔ آن ها مراجعه کرده اند ولی به مرور زمان دست به کارهای عجیبی می زنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلم داستان خانواده ای سه نفره را روایت می کند که برای تفریح به ویلای خود می روند. در آن جا با دو جوان برخورد می کنند که در ظاهر برای گرفتن تخم مرغ به خانهٔ آن ها مراجعه کرده اند ولی به مرور زمان دست به کارهای عجیبی می زنند.
