المپیک تابستانی ۲۰۱۲ ( به انگلیسی: 2012 Summer Olympics ) که به طور رسمی با نام «بازی های المپیاد سی ام» شناخته می شود از ۲۷ ژوئیه تا ۱۲ اوت ۲۰۱۲ ( ۶ تا ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ ) در شهر لندن در کشور انگلستان برگزار شد. بیش از ۱۰۰۰۰ ورزشکار از ۲۰۴ کشور عضو کمیته المپیک در این رقابت ها شرکت کردند. [ ۱]
کاندیداها:
• مادرید - پادشاهی اسپانیا
• استانبول - ترکیه
• لایپزیگ - آلمان
• مسکو - روسیه ( برای دومین بار )
• لندن - بریتانیا ( برای سومین بار )
• پاریس - فرانسه ( برای سومین بار )
• نیویورک - ایالات متحده آمریکا
• ریو دو ژانیرو - برزیل
• هاوانا - کوبا
انتخاب: لندن ( برای سومین بار )
محل رای گیری: سنگاپور
شهر لندن قبلاً در سال های ۱۹۰۸ و ۱۹۴۸ میزبان بازی های المپیک بوده است[ ۲] [ ۳] و بدین ترتیب اولین شهری است که برای سومین بار در تاریخ نوین بازی های المپیک، میزبان بازی ها می شود. [ ۴] [ ۵]
شهر لندن در ۱۱۷امین اجلاس کمیته بین المللی المپیک در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۰۵ که در کشور سنگاپور برگزار شد پس از رقابت با شهرهای مادرید، مسکو، نیویورک و پاریس پس از چهار دور رأی گیری به عنوان میزبان این دوره از بازی های المپیک انتخاب شد. [ ۶]
المپیک لندن در ۲۶ رشته ورزشی برگزار شد که با توجه به حذف بیسبال و سافت بال دو رشته کمتر از المپیک ۲۰۰۸ پکن بود. بریتانیا بیشترین مدال را پس از المپیک ۱۹۰۸ لندن در این دوره کسب کرد و در رتبه سوم جدول مدال ها پس از آمریکا و چین قرار گرفت. مایکل فلپس شناگر آمریکایی پرمدال ترین ورزشکار تاریخ المپیک شد و یوسین بولت جامائیکایی هم نخستین شخصی شد که در دو دوره پیاپی المپیک در هر سه ماده دو سرعت ( ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴ در ۱۰۰ متر ) صاحب مدال طلا شد.
عربستان، قطر و برونئی برای نخستین بار ورزش کاران زن خود را به این دوره از مسابقات اعزام کردند تا تمام اعضای کمیته بین المللی المپیک حداقل در یک دوره المپیک ورزشکار زن هم به مسابقات اعزام کرده باشند. بوکس زنان هم برای نخستین بار در ۳ وزن وارد برنامه مسابقات شد تا ورزشکاران زن برای اوّلین بار امکان شرکت در تمام رشته های ورزشی را داشته باشند. حدود ۴۵ درصد از ۱۰۵۰۰ ورزشکار این دوره زن بودند و ورزشکاران زن آمریکا و روسیه برای نخستین بار مدال های بیشتری نسبت به مردان به دست آوردند. دیوید و هیلی چپمن نخستین پدر و دختری بودند که در کنار یکدیگر در مسابقات المپیک شرکت کردند و هر دو نیز در رشته تیراندازی با تپانچه از فاصله ۲۵ متر مسابقه دادند. هیروشی هوکتسو سوارکار ژاپنی رشتهٔ درساژ سالمندترین ورزشکار مسابقات بود. او نخستین المپیک خود را ۴۸ سال پیش در توکیو تجربه کرده بود. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاندیداها:
• مادرید - پادشاهی اسپانیا
• استانبول - ترکیه
• لایپزیگ - آلمان
• مسکو - روسیه ( برای دومین بار )
• لندن - بریتانیا ( برای سومین بار )
• پاریس - فرانسه ( برای سومین بار )
• نیویورک - ایالات متحده آمریکا
• ریو دو ژانیرو - برزیل
• هاوانا - کوبا
انتخاب: لندن ( برای سومین بار )
محل رای گیری: سنگاپور
شهر لندن قبلاً در سال های ۱۹۰۸ و ۱۹۴۸ میزبان بازی های المپیک بوده است[ ۲] [ ۳] و بدین ترتیب اولین شهری است که برای سومین بار در تاریخ نوین بازی های المپیک، میزبان بازی ها می شود. [ ۴] [ ۵]
شهر لندن در ۱۱۷امین اجلاس کمیته بین المللی المپیک در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۰۵ که در کشور سنگاپور برگزار شد پس از رقابت با شهرهای مادرید، مسکو، نیویورک و پاریس پس از چهار دور رأی گیری به عنوان میزبان این دوره از بازی های المپیک انتخاب شد. [ ۶]
المپیک لندن در ۲۶ رشته ورزشی برگزار شد که با توجه به حذف بیسبال و سافت بال دو رشته کمتر از المپیک ۲۰۰۸ پکن بود. بریتانیا بیشترین مدال را پس از المپیک ۱۹۰۸ لندن در این دوره کسب کرد و در رتبه سوم جدول مدال ها پس از آمریکا و چین قرار گرفت. مایکل فلپس شناگر آمریکایی پرمدال ترین ورزشکار تاریخ المپیک شد و یوسین بولت جامائیکایی هم نخستین شخصی شد که در دو دوره پیاپی المپیک در هر سه ماده دو سرعت ( ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴ در ۱۰۰ متر ) صاحب مدال طلا شد.
عربستان، قطر و برونئی برای نخستین بار ورزش کاران زن خود را به این دوره از مسابقات اعزام کردند تا تمام اعضای کمیته بین المللی المپیک حداقل در یک دوره المپیک ورزشکار زن هم به مسابقات اعزام کرده باشند. بوکس زنان هم برای نخستین بار در ۳ وزن وارد برنامه مسابقات شد تا ورزشکاران زن برای اوّلین بار امکان شرکت در تمام رشته های ورزشی را داشته باشند. حدود ۴۵ درصد از ۱۰۵۰۰ ورزشکار این دوره زن بودند و ورزشکاران زن آمریکا و روسیه برای نخستین بار مدال های بیشتری نسبت به مردان به دست آوردند. دیوید و هیلی چپمن نخستین پدر و دختری بودند که در کنار یکدیگر در مسابقات المپیک شرکت کردند و هر دو نیز در رشته تیراندازی با تپانچه از فاصله ۲۵ متر مسابقه دادند. هیروشی هوکتسو سوارکار ژاپنی رشتهٔ درساژ سالمندترین ورزشکار مسابقات بود. او نخستین المپیک خود را ۴۸ سال پیش در توکیو تجربه کرده بود. [ ۷]
