بارکارل در فا دیز ماژور

بارکارُل در فا دیز ماژور، شماره اثر ۶۰، قطعه ای برای تک نوازی پیانو اثر فردریک شوپن است که بین پاییز ۱۸۴۵ و تابستان ۱۸۴۶، سه سال قبل از مرگ او ساخته شده است.
این اثر بر اساس ریتم و حال وهوای آواز بارکارل ساخته شده و لحنی عاشقانه و کمی غم انگیز دارد. بسیاری از نت های دست راست این اثر، فاصله سوم و ششم بوده، در حالی که نت های دست چپ، فواصل بسیار طولانی در یک اکتاو است. بخش میانی آن در گام لا ماژور است و تم دوم این بخش، در نزدیکی انتهای قطعه در گام فا بمل ماژور بازگشایی می شود. این اثر از قطعاتی است که تمایل شوپن به سبک اپرایی بل کانتو در آن بیشتر مشهود است، زیرا نت های دوتایی در دست راست به همراه همراهی آرپژی در دست چپ، به صراحت از آریاها و صحنه های بل کانتو تقلید می کنند.
این اثر یکی از آخرین ساخته های مهم شوپن در کنار پولونز - فانتزی، شماره اثر. ۶۱ است. و به عنوان یکی از آهنگسازی های پیچیده او در اجرا و تفسیر در نظر گرفته می شود. اجرای این اثر، تقریباً در فهرست اجرای همهٔ پیانونوازهای بزرگ دنیا وجود دارد. زمان اجرای این اثر، به طور متوسط هفت تا نه دقیقه است.
• آثار در فا دیز ماژور
• آثار فردریک شوپن
• آثار موسیقایی ۱۸۴۶ ( میلادی )
• قطعه های سولوی پیانو
• مقاله های بدون منبع از اکتبر ۲۰۲۳
• همه مقاله های بدون منبع
• مقاله های دارای میکروفرمت اچ اودیو