بارورسازی ابرها

دانشنامه عمومی

بارورسازی ابرها یا ابرآمایی[ ۱] تعدیل وضع هوا به وسیله افزودن مواد به داخل یک ابر با هدف تقویت تشکیل و رشد «بلورهای یخ» ( Ice Crystal ) در ابرهای سرد ( بیشتر حجم ابر در دمای زیر صفر درجه سلسیوس است ) و رشد قطرک های درون ابرهای گرم ( بیشتر حجم ابر دارای دمای بالای صفر درجه سلسیوس ) و در نتیجه افزایش بارش برف یا باران است. به عبارت دیگر باروری ابرها روشی برای تأثیرگذاری بر روی ابرهای طبیعی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی آب بیشتری از ابر به شکل باران یا برف درست می شود. [ ۲] [ ۳] بیشترین عواملی که در باروری ابرها برای تولید باران سرد و طرح های باروری ابرها برای تقویت بارش برف به کار می روند یدید نقره و یخ خشک[ ۴] ( دی اکسید کربن منجمد ) هستند. عواملی دیگر مانند گازهای مایع ( به عنوان مثال نیتروژن مایع ) نیز می توانند برای بارور کردن ابرها در این دسته مورد استفاده قرار گیرند.
تعدیل وضع هوا تلاش بشر جهت ایجاد تغییر کوتاه مدت آب و هوای طبیعی است که در بیشتر مناطق دنیا به منظور افزایش بارش از ابرها، کاهش اثرات منفی «طوفان های تندری»، کاهش تگرگ از طوفان های تگرگ و از بین بردن مه در فرودگاه های پرترافیک یا بزرگراه ها انجام می شود. [ ۵] افزایش تقریبی۱۰ تا ۲۰ درصد بارندگی سالیانه، باعث افزایش بالا آمدن سطح آب رودخانه ها و دریاچه های مورد استفاده برای آشامیدن، کشاورزی و تولید نیروی برق آبی می شود. برای مثال در اندونزی هدف از باروری ابرها افزایش ذخیره آب مخازن برای استفاده در سال های خشکسالی، در استرالیا به وجود آمدن برف بیشتر، بهبود صنعت توریسم در ارتفاعات برفی و در چین، علاوه بر افزایش بارش، گاهی جهت کاهش دمای تابستان و در نتیجه کاهش مصرف برق برای تهویه مطبوع می باشد. [ ۲] از میان تمام کاربردهای تعدیل آب و هوا، بیشتر پروژه های عملیاتی بر افزایش بارش متمرکز است. [ ۶] [ ۷]
تأثیر بارورسازی ابرها برای اولین بار در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۱۹۴۶ در آزمایشگاه تحقیقاتی شرکت جنرال الکتریک آمریکا توسط «وینسنت شیفر» مشاهده شد. او بلورهای «یخ خشک» با دمای ۷۸ - درجه سانتی گراد را به داخل ابرهای مصنوعی تولیدشده که در اتاقک بودند رها کرد و مشاهده نمود قطرک های اَبَرسرد از طریق فرایند انجماد به بلور یخ تبدیل شده و به صورت برف در ته اتاقک ابر ریزش نمودند. بدین گونه شواهد آزمایشگاهی از بارور شدن ابرها به دست آمد. متعاقب آن در تاریخ ۱۳ نوامبر ۱۹۴۶ همزمان با این تحقیقات، دکتر لانگمویر برنده جایزه نوبل، یک آزمایش میدانی روی یک ابر پوششی روی کوه گریولاک در شرق شنکتدی متعلق به ایالت نیویورک انجام داد. دمای این ابر که در ارتفاعی حدود ۴۲۷۰ متر از سطح زمین قرار داشت ۲۰ - درجه سانتی گراد بود. لانگمویر، ۳۶/۱ کیلوگرم یخ خشک را در مسیری خطی با طول حدود ۳ مایل روی این ابر پاشید و مشاهده کرد در مدت ۵ دقیقه تمامی محتوای آب ابر به برف تبدیل شد. برف حاصله در حدود ۲۰۰۰ پا زیر ابر ریزش نمود و به دلیل خشکی هوا قبل از رسیدن به زمین تبخیر شد. تحقیقات بعدی ثابت کرد هسته طبیعی غالب برای تشکیل هسته یخ در طبیعت، ذرات رس معدنی هستند که در دمای حدود ۱۵ - درجه سانتی گراد یا پایین تر به عنوان هسته یخ ساز فعال می گردند. پس از استفاده از دانش باروری ابرها به عنوان یک فناوری جدید با کاربردهای عملی، لانگمویر تا زمان مرگش در تاریخ ۱۹۵۷، بر روی گسترش این فناوری به منظور حصول آب بیشتر از آسمان برای تبدیل مناطق مستعد خشک و بی حاصل جنوبی ایلات متحده آمریکا را به مراتع سرسبز و زمین های کشاورزی تلاش های بیشماری انجام داد. «سازمان تحقیقات صنعتی و علمی استرالیا» نیز در فوریه ۱۹۴۷ پس از اجرای عملیات باروری ابرها گزارش کرد اولین مورد باران ساخته دست بشر در نزدیکی بسارست رخ داده است. [ ۲] و[ ۶] و اما در آنسوی دیگر در شرق اروپا مؤسسه رصدخانه آب و هواشناسی روسیه در اواخر سال ۱۹۴۱ بمنظور سرعت بخشیدن به توسعه، ساخت و تست مدل های جدید ابزارهای اندازه گیری پارامترهای هواشناسی جو بالا هواشناختی و بهبود کیفیت سونداژ جو در مسکو تأسیس شد. این رصدخانه برمبنای رصدخانه جو بالای مؤسسه مرکزی پیش بینی هوا با ۳۶ پرسنل راه اندازی شد. مؤسسه رصدخانه آب و هواشناسی روسیه پروژه های تحقیقاتی زیادی در زمینه هواشناسی و فیزیک جو انجام داده است که در بسیاری از آن ها پیشگام بوده است. امروزه این مؤسسه یکی از موسسات علمی برجسته و منظم اداره فدرال دیدبانی هیدرومتئولوژی و زیست محیطی روسیه می باشد. حوزه های تحقیقاتی آن بشرح زیر می باشد:
عکس بارورسازی ابرها
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس