[ویکی فقه] بارداری همسر عمران (قرآن). همسر حضرت عمران در مناجات با خدای خود گفت: خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم، که محرر (و آزاد، برای خدمت خانه تو) باشد. از من بپذیر، که تو شنوا و دانایی!.
نذر همسر عمران در دوران بارداری برای خدمت کردن فرزندش در راه خدا چنین می باشد: «اذ قالت امرات عمرن رب انی نذرت لک ما فی بطنی محررا...» (به یاد آورید) هنگامی را که همسر عمران گفت: خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم، که محرر (و آزاد، برای خدمت خانه تو) باشد... .
← معنای نذر و تحریر
پس با تحریر، فرزند از تسلطی که پدر و مادر بر او دارند خارج می شود، دیگر پدر و مادر، او را بخدمت نمی گیرند، و اگر این تحریر به وسیله نذر و بخاطر خدا انجام شود، معنایش این می شود که این فرزند در ولایت خدا داخل شود، تنها او را بپرستد و خدمت کند و خدمت خدا کردن به این است که در مسجد و کلیسا و اماکن مقدسه ای که مختص عبادت خدا است خدمت کند، در حالی که اگر این نذر نبود، فرزند می بایست پدر و مادر خود را خدمت می کرد.
فرزند پسر
و این آیه دلالت دارد بر اینکه مادر مریم معتقد بوده به اینکه فرزندی که در شکم دارد پسر است، نه دختر چون مناجاتی که با خدا دارد قاطعانه است و در آن شرط نکرده که اگر فرزندم پسر بود تحریر می کنیم، بلکه بطور قطع گفته : «نذرت لک ما فی بطنی محررا» از اینجا معلوم می شود مطمئن بوده که فرزندش پسر است. و در حکایتی که خدای تعالی از کلام جازم مادر مریم کرده فهمیده می شود که اعتقاد او اعتقادی خرافی، و یا ناشی از پاره ای نشانه های حدسی، که با تجربه و امثال آن به ذهن زنان می رسد نبوده، چون همه اینها ظن است، نه علم و اعتقاد، و ظن کجا و اعتقاد حق کجا، از سوی دیگر کلام خدا عزوجل مشتمل بر باطل نیست، و اگر هم در جائی باطلی را نام برده دنبالش ابطالش را هم آورده.از مجموع این مطالب فهمیده می شود: آگاهی مادر مریم از پسر بودن حملش حدسی نبود، چون خدا آنرا بطور جزم از وی حکایت کرده، و این حکایت خود دلیل بر این است که اعتقاد وی بوجهی منتهی به وحی بوده، و به همین جهت وقتی فهمید فرزندش دختر است، از فرزند پسر مأیوس نشد، و برای بار دوم با جزم و قطع عرضه داشت : «و انی اعیذها بک و ذریتها من الشیطان الرجیم...» و در آن اثبات کرد که مریم دارای ذریه است، با اینکه ظاهرا راهی به چنین علمی نداشته است.
دعا برای قبولی نذر
...
نذر همسر عمران در دوران بارداری برای خدمت کردن فرزندش در راه خدا چنین می باشد: «اذ قالت امرات عمرن رب انی نذرت لک ما فی بطنی محررا...» (به یاد آورید) هنگامی را که همسر عمران گفت: خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم، که محرر (و آزاد، برای خدمت خانه تو) باشد... .
← معنای نذر و تحریر
پس با تحریر، فرزند از تسلطی که پدر و مادر بر او دارند خارج می شود، دیگر پدر و مادر، او را بخدمت نمی گیرند، و اگر این تحریر به وسیله نذر و بخاطر خدا انجام شود، معنایش این می شود که این فرزند در ولایت خدا داخل شود، تنها او را بپرستد و خدمت کند و خدمت خدا کردن به این است که در مسجد و کلیسا و اماکن مقدسه ای که مختص عبادت خدا است خدمت کند، در حالی که اگر این نذر نبود، فرزند می بایست پدر و مادر خود را خدمت می کرد.
فرزند پسر
و این آیه دلالت دارد بر اینکه مادر مریم معتقد بوده به اینکه فرزندی که در شکم دارد پسر است، نه دختر چون مناجاتی که با خدا دارد قاطعانه است و در آن شرط نکرده که اگر فرزندم پسر بود تحریر می کنیم، بلکه بطور قطع گفته : «نذرت لک ما فی بطنی محررا» از اینجا معلوم می شود مطمئن بوده که فرزندش پسر است. و در حکایتی که خدای تعالی از کلام جازم مادر مریم کرده فهمیده می شود که اعتقاد او اعتقادی خرافی، و یا ناشی از پاره ای نشانه های حدسی، که با تجربه و امثال آن به ذهن زنان می رسد نبوده، چون همه اینها ظن است، نه علم و اعتقاد، و ظن کجا و اعتقاد حق کجا، از سوی دیگر کلام خدا عزوجل مشتمل بر باطل نیست، و اگر هم در جائی باطلی را نام برده دنبالش ابطالش را هم آورده.از مجموع این مطالب فهمیده می شود: آگاهی مادر مریم از پسر بودن حملش حدسی نبود، چون خدا آنرا بطور جزم از وی حکایت کرده، و این حکایت خود دلیل بر این است که اعتقاد وی بوجهی منتهی به وحی بوده، و به همین جهت وقتی فهمید فرزندش دختر است، از فرزند پسر مأیوس نشد، و برای بار دوم با جزم و قطع عرضه داشت : «و انی اعیذها بک و ذریتها من الشیطان الرجیم...» و در آن اثبات کرد که مریم دارای ذریه است، با اینکه ظاهرا راهی به چنین علمی نداشته است.
دعا برای قبولی نذر
...
wikifeqh: بارداری_همسر_عمران_(قرآن)