جوسلین باربارا هپورث ( به انگلیسی: Jocelyn Barbara Hepworth ) ؛ ( زاده ۱۰ ژانویه ۱۹۰۳ – درگذشته ۲۰ مه ۱۹۷۵ ) هنرمند و مجسمه ساز اهل بریتانیا است. آثار هپورث نماینده ای از هنر مدرنیسم و به ویژه در شاخه مجسمه سازی است. باربارا هپورث یکی از اولین زنان هنرمند در نسل خود بود که به شهرت جهانی رسید. [ ۱] او همراه با هنرمندانی چون بن نیکلسون و نائوم گابو از جرگه هنرمندان برجسته ای بود که در سنت ایوس، کورنوال در زمان جنگ جهانی دوم اقامت داشتند.
باربارا هپورث در ویکفیلد، یورکشایر به دنیا آمد. او در سن ۱۵ سالگی می دانست که می خواهد مجسمه ساز شود. [ ۲]
در دهه ۱۹۲۰ در مدرسه هنر لیدز ثبت نام کرد و در آنجا دوستی متقابلی با مجسمه ساز مشهور هنری مور را آغاز کرد که تا پایان عمر دوام داشت. سپس به کالج سلطنتی هنر در لندن رفت. در حالی که کارهای اولیه اش عناصر کلاسیک را در خود گنجانده بود، در دهه ۱۹۳۰ او به قطعات کاملاً انتزاعی، از جمله اولین مجسمه هایی که در بریتانیا ساخته شده بودند، روی آورد.
باربارا در سال ۱۹۲۵ با جان اسکیپینگ مجسمه ساز ازدواج کرد. در سال ۱۹۳۱ عاشق بن نیکلسون نقاش شد و در سال ۱۹۳۳ از اسکپینگ طلاق گرفت. در آن زمان او بخشی از حلقه ای از هنرمندان مدرن بود که در همپستید لندن متمرکز بودند و یکی از بنیان گذاران جنبش هنری واحد یک بود.
در آغاز جنگ جهانی دوم، هپورث و نیکلسون به سنت ایوس، کورنوال، شهری در سواحل جنوبی انگلستان، نقل مکان کردند، و او تا پایان عمر در آنجا ماند.
هپورث یکی از مجسمه سازان برجسته ای بود که به «حکاکی مستقیم» می پرداخت، تکنیکی که در آن فرایند مجسمه سازی به جای یک مدل از پیش طراحی شده، تحت تأثیر کیفیت مواد خام قرار می گیرد. آثار او غالباً با کیفیت حساس و ارگانیک و تمرکز بر تعامل بین جرم و فضای خالی شکل می گیرد. [ ۲]
هپورث که بیشتر به عنوان یک مجسمه ساز شناخته می شود، نقاشیهایی – از جمله مجموعه ای از طرح هایی از اتاق های عمل پس از بستری شدن دخترش در بیمارستان در سال ۱۹۴۴ – و لیتوگرافی ها را نیز تولید کرد.
هپورث در میان جوایز متعددش، در سال ۱۹۵۹ جایزه بزرگ بینال سائوپائولو را دریافت کرد و به دلیل کمک ارزشمندش به هنر بریتانیا، در سال ۱۹۶۵ نشان امپراتوری بریتانیا را دریافت گرد.
بیش از ۶۰۰ مجسمه به چای مانده از هپورث، گواهی بر قدرت منحصر به فرد هنر برای انعکاس ارزش های جاودانهٔ انسان گرایی و زیبایی طبیعی است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفباربارا هپورث در ویکفیلد، یورکشایر به دنیا آمد. او در سن ۱۵ سالگی می دانست که می خواهد مجسمه ساز شود. [ ۲]
در دهه ۱۹۲۰ در مدرسه هنر لیدز ثبت نام کرد و در آنجا دوستی متقابلی با مجسمه ساز مشهور هنری مور را آغاز کرد که تا پایان عمر دوام داشت. سپس به کالج سلطنتی هنر در لندن رفت. در حالی که کارهای اولیه اش عناصر کلاسیک را در خود گنجانده بود، در دهه ۱۹۳۰ او به قطعات کاملاً انتزاعی، از جمله اولین مجسمه هایی که در بریتانیا ساخته شده بودند، روی آورد.
باربارا در سال ۱۹۲۵ با جان اسکیپینگ مجسمه ساز ازدواج کرد. در سال ۱۹۳۱ عاشق بن نیکلسون نقاش شد و در سال ۱۹۳۳ از اسکپینگ طلاق گرفت. در آن زمان او بخشی از حلقه ای از هنرمندان مدرن بود که در همپستید لندن متمرکز بودند و یکی از بنیان گذاران جنبش هنری واحد یک بود.
در آغاز جنگ جهانی دوم، هپورث و نیکلسون به سنت ایوس، کورنوال، شهری در سواحل جنوبی انگلستان، نقل مکان کردند، و او تا پایان عمر در آنجا ماند.
هپورث یکی از مجسمه سازان برجسته ای بود که به «حکاکی مستقیم» می پرداخت، تکنیکی که در آن فرایند مجسمه سازی به جای یک مدل از پیش طراحی شده، تحت تأثیر کیفیت مواد خام قرار می گیرد. آثار او غالباً با کیفیت حساس و ارگانیک و تمرکز بر تعامل بین جرم و فضای خالی شکل می گیرد. [ ۲]
هپورث که بیشتر به عنوان یک مجسمه ساز شناخته می شود، نقاشیهایی – از جمله مجموعه ای از طرح هایی از اتاق های عمل پس از بستری شدن دخترش در بیمارستان در سال ۱۹۴۴ – و لیتوگرافی ها را نیز تولید کرد.
هپورث در میان جوایز متعددش، در سال ۱۹۵۹ جایزه بزرگ بینال سائوپائولو را دریافت کرد و به دلیل کمک ارزشمندش به هنر بریتانیا، در سال ۱۹۶۵ نشان امپراتوری بریتانیا را دریافت گرد.
بیش از ۶۰۰ مجسمه به چای مانده از هپورث، گواهی بر قدرت منحصر به فرد هنر برای انعکاس ارزش های جاودانهٔ انسان گرایی و زیبایی طبیعی است. [ ۲]
wiki: باربارا هپورث