باران های موسمی شرق اسیا

باران های موسمی شرق آسیا. باران های موسمی شرق آسیا به جریان هایی موسمی گفته می شود که هوای مرطوب را از اقیانوس های هند و آرام به شرق آسیا می آورند. این باران ها تقریباً یک سوم جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داده و بر آب و هوای ژاپن، شبه جزیره کره، تایوان، چین، فیلیپین و سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی، و از همه مهم تر ویتنام تأثیر می گذارند. علت این باران ها تفاوت دمایی بین قاره آسیای شرقی و اقیانوس آرام است. بادهای موسمی آسیای شرقی به دو دسته موسمی تابستانی گرم و مرطوب و موسمی زمستانی سرد و خشک تقسیم می شوند.
موسمی های زمستانی سرد و خشک عامل رسوب گرد و غبار بادی و خاک زایی است که منجر به ایجاد فلات لس شده است. بادهای موسمی بر الگوهای آب و هوایی تا شمال سیبری تأثیر گذاشته و تابستان های مرطوبی را ایجاد می کند که با زمستان های سرد و خشک ناشی از پرفشار سیبری در تضاد است و اثر موسمی را در عرض های جغرافیایی شمالی را متعادل می کند.
در بیشتر سال ها، جریان موسمی از یک الگوی بسیار قابل پیش بینی پیروی می کند که در این الگو بادهای جنوب شرقی در اواخر ژوئن وزیده و بارندگی قابل توجهی را برای منطقه به ارمغان می آورد. پیشروی مرزهای موسمی به سمت شمال در طول بهار و تابستان، منجر به فصل بارانی شرق آسیا ( تسویو ) می شود. این وضعیت باعث افزایش قابل توجه بارندگی در ماه های ژوئیه و اوت می شود. با این حال، این الگو گاهی با اختلال مواجه شده و منجر به خشکسالی و از میان رفتن محصولات کشاورزی می شود. در زمستان با ورزش بادهای شمال شرقی، نوارهای بارش موسمی به سمت جنوب حرکت کرده و بارش شدید در جنوب چین و تایوان رخ می دهد.